Jestem człowiekiem kochającym przedświąteczną gorączkę. O ile przez cały rok unikam handlowych molochów, o tyle w grudniu lubię zrobić sobie dłuższy spacer po zatłoczonych sklepiszczach. Lubię czuć atmosferę zbliżających się świąt, a Ci wszyscy ludzie szukający prezentów dla swoich bliskich, wprowadzają mnie w dobry nastrój. To chyba jedyna chwila, kiedy sprawia mi przyjemność przebywanie wśród tłumów. Pozwalam się nieść ludzkiej fali słuchając świątecznych przebojów i wierząc, że Gwiazdka będzie znów tak cudowna jak w dzieciństwie.

Właśnie - świąteczne przeboje. Nie ukrywam, że od 1 grudnia (to u mnie data wyznaczająca początek sezonu gwiazdkowego), w moim samochodzie puszczam wyłącznie bożonarodzeniowe kawałki. Nie mówię tu o kolędach (chociaż one również się zdarzają), ale o popularnych standardach, które słyszymy o tej porze ze sklepowych głośników. Na ten rok przygotowałem sobie zestaw płyt naprawdę zacnych wykonawców:

- obowiązkowe "Blue Christmas" Elvisa Presleya
- Frank Sinatra
- Michael Bubble
- Josh Groban
- Mary J. Blige
- Mariah Carey
- Sheryl Crow
- Destiny's Child
- dwie świetne składanki "Best Christmas Ever"

To powinno wystarczyć, żeby nie doprowadzić do przesytu wynikającego ze słuchania na okrągło jednej płyty.

Zastanawiacie się teraz, czy to normalne, że facet po czterdziestce przez cały miesiąc słucha prościutkich, świątecznych przebojów. Prawdę powiedziawszy - nawet jeżeli to oznaka umysłowej ociężałości - zupełnie mi to nie przeszkadza. Ja w ten sposób wyrażam radość z nadchodzących świąt bo w mojej rodzinie wciąż wyglądają one jak przed laty. Przy wigilijnym stole rzadko jest nas mniej niż kilkanaście osób, pod choinką leżą sterty pudełek z prezentami, cały wieczór spędzamy na rozmowach i śpiewaniu kolęd nie oddając głosu magicznej skrzynce zwanej telewizorem. To są naprawdę radosne chwile, których potrzebuję w tych zwariowanych czasach.

Moja poprzednia czytatka: Nie chcę kolejnej Diuny!!!