Biblionetka to życie. Jak też się okazuje, życie i śmierć. Tutaj dzielę się swoimi myślami, odczuciami, troskami i radością. Kiedyś były to tylko refleksje na tematy książek, luźniej lub bardziej z nimi związane. Teraz to także miejsce do którego każdorazowo powracam myślami, kiedy chcę podzielić się swoimi emocjami.

Ostatnio bardzo wstrząsnęła mną wiadomość o śmierci Edwarda. Miałem okazję widzieć się z nim tylko dwa razy. Pierwszy raz, gdzieś w przelocie, kiedy przyjechał na zjazd do Torunia, a drugi podczas spotkania regionalnego we Wrocławiu. Nie rozmawiałem z Edwardem w cztery oczy, podczas pierwszego spotkania zdążyliśmy się tylko sobie przedstawić, za drugim razem w wąskim gronie świętowaliśmy 3. urodziny biblionetkowego edwarda56. I z tego spotkania zapamiętałem krótki dialog między nami, którego przesłanie pamiętam do dzisiaj. Nie była to jakaś górnolotna rozmowa, jednak mądrość i ciepło bijące od Edwarda raziły w oczy, a jego rady warto na pewno zapamiętać. Oczywiście każdemu, kto miał okazję choć przez chwilę przebywać w gronie tego człowieka, nie trzeba przypominać o jego wartościach. Najważniejsze co po sobie zostawił jest to, że utkwił w pamięci tym (temu), którzy tak naprawdę go nie znali. To najbardziej świadczy o człowieku.

Jednak życie to karuzela uczuć. Moja czytatka to także karuzela. Z premedytacją połączyłem w niej zadumę i radość. Coś się kończy, coś zaczyna. Jeszcze raz bardzo chciałbym Wam wszystkim podziękować za pomoc jaką udzieliliście nam przy zbieraniu głosów podczas konkursu w którym uczestniczyłem z moja narzeczoną, a od jutra już żoną. Naprawdę trudno ująć w słowa jak jesteśmy Wam wdzięczni i trudno też mi wymienić osoby, dzięki pomocy których moja narzeczona stanie na ślubnym kobiercu w pięknej sukni, a na znak miłości włożymy sobie na palce cudowne obrączki. Jednak muszę wspomnieć szczególnie o dwóch osobach. Dziękuje Jolu, dziękuję Kasiu. :)

Do ślubu pozostało niewiele czasu, pora więc brać się za ostatnie przygotowania. Może w chwili wolnego uda się dorwać jakąś książkę?