Bardzo krótka, jednak niezwykle treściwa książka. Przedstawia ludzi w różnych, skrajnie trudnych, czasami wręcz nierealnych sytuacjach. Każde z ośmiu opowiadań, oprócz treści, ma także coś niezwykłego w swojej budowie. Jedno zdanie może ciągnąć się przez wiele stron, a w połowie najkrótszego gwałtownie zmienia się narrator – bez przecinka, myślnika, nie mówiąc już o kropce.

W opowiadaniu „Siostra Cora” Cortázar opisuje historię chłopca kochanego przez swoich rodziców, bardzo… Miał wszystko, bez przerwy w centrum uwagi, „oczko w głowie”. Oni jednak nie zdawali sobie sprawy z tego, jak bardzo go krzywdzą.

W innym opowiadaniu – „Dla wszystkich ten sam ogień” – autor snuje równolegle dwie opowieści, jedna z czasów rzymskich, druga – współczesnych. Jednak obie historie coś łączy – ogień. Ten sam… bo czym różni się płomień od innego płomienia?

Opowiadanie „Inne niebo” to historia mężczyzny zakochanego w ciemnościach paryskich pasaży i kobiecie z jednego z nich… Niestety, cień grozy okrywa wesołe życie w malowniczych zakątkach pod „innym niebem”.

W „Wyspie w południe” poznajemy historię człowieka, który postanowił za wszelką cenę spełnić swoje marzenie, odwiedzić pewną grecką wyspę. Gdy osiąga cel, dowiaduje się, że jego marzenia, wyspa, uratowała mu życie…

Historia przedstawiona w „Połączeniu” to opowieść o tragedii wojny, ale też o nadziei i wierze w człowieka. Grupa żołnierzy podczas ataku rozpada się. Ranni pośród brudu i wilgoci przedzierają się przez nieprzyjazne tereny, by wreszcie spotkać się, połączyć, znów być razem. I powspominać swoją ojczyznę, zastanowić się nad sensem tego, co robią…

„Południowa autostrada” jest opowiadaniem o ludziach. Ludzie dzielą się i łączą, kłócą się i godzą, walczą i zawierają sojusze. Na autostradzie tworzy się ogromny korek. Samochody nie mogą ominąć zniszczonego asfaltu – przez kilka dni ludzie muszą zostać na drodze. Ludzie dzielą się na wiele grup, handlują między sobą, kłócą się, pertraktują z okolicznymi mieszkańcami. Tworzą się małe społeczności. Jednak kiedy wszyscy zżyją się ze sobą, nadchodzi czas rozstania… To, czego kiedyś niecierpliwie wyczekiwano – staje się przekleństwem. Gdy odnajdzie się już swoje szczęście – nie będzie trwało wiecznie. Wszystko przemija. Nieprzerwanie. Zawsze. Na zawsze.

„Zdrowie chorych” – tytuł tak paradoksalny, jak sama treść opowiadania. Pewna rodzina w trosce o swoją matkę, nie mówi jej o tragediach, takich jak śmierć syna, siostry… Zamiast tego wymyślają jakieś „zastępcze” historie, takie „na chwilę”. Jednak odwlekają moment wyjawienia prawdy przez długi czas, wreszcie matka umiera. Wszyscy tak bardzo zaangażowali się w ukrywanie prawdy, że sami uwierzyli we własne kłamstwa. Jeśli ludziom coś nie odpowiada, zrobią wszystko, żeby wmówić sobie i otoczeniu, że jednak nie, to nie było tak, ale tak…

Opowiadanie „Instrukcje dla Johna Howella” przedstawia to, co w teatrze życia zdarza się bardzo często – nieoczekiwany angaż w spektaklu reżyserowanym przez los…

Podsumowując – piękny zbiór, może trochę groteskowych, opowiadań o codziennych, chociaż tak niezwykłych problemach, o niespodziankach losu, pozytywnych i negatywnych, po prostu - o ludzkim życiu…