Teksty i komentarze

Jerzy Pietrkiewicz, urodzony w r. 1916 w ziemi dobrzyńskiej, do szkoły uczęszczał we Włocławku, a studia, rozpoczęte na Uniwersytecie Warszawskim, ukończył w 1944 r. w Edynburgu, w trzy lata później zaś uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Londyńskim, gdzie następnie przez wiele lat był wykładowcą języka i literatury polskiej. Jako poeta debiutował już w r. 1935 tomem "Wiersze o dzieciństwie"; po nim przyszło kilka tomów wierszy i poematów...

Mitologiczny Prometeusz będzie też dobrym przykładem.

George Stroud sam nie wie, dlaczego zaplątał się w romans z Pauline Delos - kochanką jego szefa w koncernie prasowym, Earla Janotha. "Była wysoką, platynową blondynką o oszałamiającej urodzie. Na pierwszy rzut oka, sama niewinność. Instynkt podpowiadał jednak, że to esencja seksu, a rozsądek, że to diabeł wcielony". Impulsywność Janotha w czasie sprzeczki z kochanką doprowadza do tragedii. Zatuszować to może jedynie dziennikarskie śledztwo ...

I znowu opowiadania. Jakże trudno pisać o nich, kiedy czyta się je przez dłuższy czas, jak rzadko zapadają w pamięć. A tu kolejne, stosunkowo nowe opowieści naszej specjalistki od aniołów, diabłów i demonów, ale również wizjonerki alternatywnego rzeczywistości w "Zakonie końca świata". Opowiadania, które prezentuje Fabryka Słów, są zapewne większości miłośników polskiej fantasy dobrze znane. Mnie nie, a zapewne za kilka lat będę je mógł czyta...

1. Opowiadanie niemoralne 2. Równowaga 3. Koniec Atlantydy 4. Jej szansa 5. Granica świętości 6. Kaplica pana Leona 7. Warcaby 8. Alejka pachnąca akacją 9. Wspólny tapczan 10. Wdowy 11. Notre trésor 12. Walizeczka 13. Czy lubi pan Sartre’a? 14. Czarodziejski wózek 15. Pierożek drewniany 16. W sobotę 17. Opowiadanie z happy-endem [Wydawnictwo Literackie, 1960]

Świetna powieść obyczajowa, którą czyta się jak kryminał. A zarazem ostrzeżenie przed skutkami zabawy, która może nieoczekiwanie wymknąć się z rąk. Tak właśnie stało się w przypadku dziesięcioletniej Myli i pięć lat starszej Pru, dwóch sympatycznych i pełnych wdzięku sióstr. Przedwcześnie osierocone przez matkę, zostały ulubionymi modelkami Ruth, przyjaciółki rodziny. Gdy nagie zdjęcia dziewczynek stają się artystyczną sensacją Nowego Jorku, obie...

Wrażenie, jakie nam towarzyszy od pierwszej strony tej powieści, jest równie niesamowite jak jej treść. By opisać wszystko z taką znajomością realiów, duch autorki musiał żyć w XVII-wiecznych Chinach! Ta opowieść, finezyjna niczym malarstwo na jedwabiu, jest oryginalną historią miłosną i zarazem fascynującą kroniką egzotycznych obyczajów. Szesnastoletnia Peonia, urodziwa i majętna, za kilka miesięcy zostanie zaślubiona. Nie zna przyszłego męż...

– Przed wizytą (Before the Party); przeł. Janina Sujkowska – Na statku (P. & O.); przeł. Janina Sujkowska – Rezydent (The Outstation); przeł. Ryszarda Grzybowska – Przypadek (The Force of Circumstance); przeł. Ryszarda Grzybowska – Kropla malajskiej krwi (The Yellow Streak); przeł. Janina Sujkowska – List (The Letter); przeł. Ryszarda Grzybowska – Postscriptum (Postscript); przeł. Janina Sujkowska [Czytelnik, 1960]

1. Czarna spowiedź 2. Depesza 3. Rękopis znaleziony pod dywanem 4. Bardzo tajne sprawy 5. W kłębach kurzu 6. Stryj Wiktor 7. Na przystanku 8. Chleb 9. Wanda Werner 10. Żarcik 11. Ze wspomnień przechodnia 12. List 13. Pierwsza miłość 14. Gaston 15. Lotnik Wiśniewski [B. Świderski, 1961]

Pomówienie, fałszywy list, porwanie na pustynię, niespodziewana ciąża, zazdrość, zdrada i wielka miłość... Czyż od idealnego romansu można wymagać więcej? A wszystko osadzone w stylowym Londynie końca XIX wieku i dzikim, egzotycznym Egipcie, i brawurowo opisane przez mistrzynię gatunku! Zaczyna się romantyczne: na wspaniałym londyńskim balu piękna i bogata Christina Wakefield podbija serce przystojnego i wpływowego awanturnika, Philipa Caxton...

"Po pierwsze..." Nie zgadzam się z tym "przetransformowaniem" zdania. W języku polskim podwójne zaprzeczenie funkcjonuje na porządku dziennym. Takie przetłumaczenie zdania wprowadza angielskie rozumienie składni, co jest tu zupełnie nie na miejscu. Albo polski, albo angielski. "Po drugie..." Oczywiście, zgadzam się. "Po trzecie..." Słowo "wmówiono" mi tu nie pasuje. Jeżeli np. o wie...

Ojoj, tak się nie bardzo da... Musiałbym pisać całe tomy o tej muzyce. Ale mogę napisać o tym co akurat właśnie sobie pogrywa. To wyjatkowo młoda płyta jak na mnie, bo James Carter nagrał ją ledwie 11 lat temu. Jako młody zdolny, zrobił to co często się robi w takich wypadkach: pospraszał uznane sławy i nagrał album gdzie gra z kilkoma różnymi innymi sławnymi jazzmanami. A ponieważ jest multiinstrumentalistą, to popisuje się w różnych kawałkach g...

Co do poezji - oczywiście, że nie jest ona argumentem. I nie przytoczyłam tu tego wiersza jako argument. Po prostu przypomniał mi się, kiedy przeczytałam poprzedni wpis, gdzie również był przytaczany Twardowski. To wszystko :)

Może rzeczywiście nie wszyscy zgłębiają dany gatunek, tylko po prostu słuchają tego, co im się podoba. Bez poznawania historii. Albo uznają, że takie klasyfikowanie, przyporządkowanie jest niepotrzebne. I nie zastanawiają się, czy to jeszcze jest jazz, czy już nie. A jeśli nie, to w takim razie co? Poza tym tzw. rodzaje czy gatunki muzyczne są tak rozległe, że nie każdy chyba ma potrzebę dogłębnego ich poznania. PS. Ja, niestety o nawet najwię...

Rzeczywiście nie wiem, dlaczego w Polsce nie ma tradycji "small talku"; Polacy to tylko o pryncypiach albo wcale, i bardzo z tego dumni. Barańczak tak szydzi z amerykańskiego small talku, choć bardziej chyba z tych, którzy go używają dla uniknięcia poważnych tematów, niż z tych, dla których stanowi wstęp do konwersacji... Książkę skończyłam, na 6 oceniłam i recenzję odpowiednią napisałam, ale obawiam się, że w wielu miejscach powtarz...

Na tle renesansowej Florencji, Florencji Medyceuszy, Michała Anioła, Savonaroli autor przedstawia Lisę, znaną z portretu Leonarda da Vinci. Poznajemy ją samą, jej rodzinę i przyjaciół, a także obyczaje, modę, sposób myślenia. Autor zadbał o przedstawienie warunków społecznych i politycznych ówczesnych Włoch, pozostających nie bez wpływu na życie Lisy, a pośrednio na powstanie znanego portertu. Sam Leonardo przedstawiony został jako utalentowany a...

Bo też w tej całej dyspucie nie chodzi wcale o wiarę lub niewiarę - w cokolwiek. Błędem logicznym jest rozgraniczanie ludzi na "wierzących" i "niewierzących". Każdy w coś wierzy, niezależnie od wyznawanej lub nie religii. Można najwyżej dzielić ludzi na wyznających jakąś religię i całkowitych ateistów. Z rozmaitymi odcieniami pomiędzy. Ludzie religijni wierzą w to, że przyczyną wszystkiego jest działalność Istoty Wyższej. Atei...

Słyszałam kiedyś opinię, że japoński to najłatwiejszy język świata. Podobno jedyny problem stwarza pismo. :P

Pozwól, że odniosę się do Twojego stwierdzenia: "trudno nie wierzyć w nic...". Mógłbym na nie odpowiedzieć na kilka sposobów. Po pierwsze: język polski jest tak zabawnie skonstruowany, że podwójne zaprzeczenie wcale nie oznacza potwierdzenia. Gdyby jednak rozebrać Twój cytat logicznie, to oznacza on nic innego jak... "trudno wierzyć w coś". Po drugie: "trudno" nie znaczy "niemożliwe", czyli jednak da...

Po prostu się cały czas dziwię tylko.. Pewnie, że ludzie piszą, czego po prostu słuchają. Może ja mam maniackie podejście? Bo ja gdy zaczynam powiedzmy interesować powiedzmy muzyka renesansową, to najpierw próbuje się dowiedzieć, w ogóle o takiej muzyce, a potem powiedzmy weryfikuję na własny użytek, czy sławy muzyki renesansowej i mnie ciekawią. To nie znaczy, że nie sprawia mi to przyjemności ani mnie nie 'jara' (jak by powiedział pewnie mój mł...

A widzicie, a dla mnie to okazało się za mało... :( Jestem niedojrzała - życiowo i czytelniczo, i jak na razie nie potrafię odnajdywać w książkach takich treści... Na początku podobało mi się - bo skoro czytam książkę głównie dla akcji, to jeszcze nie miałam zbyt wiele do zarzucenia, zapowiadało się ciekawie. Potem wątki zaczęły się rwać, a tego bardzo nie lubię. No, niestety - na obecnym etapie to jest dla mnie istotne... Stąd moja 3 dla Stef...

To takie pomieszanie z poplątaniem, że sama już nie wiem, co jest twoją opinią, a co teorią Dawkinsa, więc faktycznie trudno mi będzie coś sensownie napisać przed przeczytaniem książki (do której twoja recenzja i cała dyskusja rzeczywiście mnie zachęciła). Krótko więc tylko powiem, że nie zgadzam się z twoim (Dawkinsa?) "rozumieniem ateizmu", z tym zakładaniem, że ateizm wyznają ludzie z otwartymi umysłami, poszukujący prawdy, podczas g...

Z ciekawości: co uznałbyś więc za główny temat? Dla mnie było nim właśnie to niedobranie. Precyzyjniej: to niedobranie nie tyle było najważniejszym tematem, co determinowało wszystkie problemy i kłopoty, z jakimi musieli się borykać Michał i Hanna. Ciekawa jestem innych interpretacji. :-)

Ale to jest najfajniejsze! Jeśli to wszystko pamiętasz, to byłoby super, gdybyś wymienił. Wyłapałabym sobie jakieś tropy. :> Ja nie pamiętam - nazwisk, tytułów... nigdy. Ani w muzyce, ani w książkach, ani w filmie. Tak mam. :( Musiałabym wszystko sprawdzać, a chwilowo nie mam jak. :(

Nie przytaczam nawisk, bo za długo by wymieniać. Ja mam akurat całe mnóstwo ulubionych instrumentalistów. Przy czym niektórzy z nich nigdy nie firmowali żadnych płyt własnym nazwiskiem (pierwsze nazwisko jakie przychodzi mi do głowy, to choćby Jimmy Garrison), więc jeszcze trzeba by rozpisywać całe historie: np. solówka w takim a takim utworze..

Hmm, ja naprawdę zalecałbym, aby jednak sięgnąć po książkę prof. Richarda Dawkinsa, w której, tak się składa, poruszone przez Ciebie problemy są obszernie poruszone. Spróbuję na nie odpowiedzieć, ale zastrzegam, że to będzie bardziej moje zdanie, niż autora, a to dlatego, że nie jestem specjalistą od "Boga urojonego". W każdym razie - zachęcam do lektury. "Czy w takim razie można mówić o indoktrynacji poprzez "wychowywanie...

*** WRZESIEŃ *** - Nicholas Evans, "Zaklinacz koni" (4/5) - Sofokles, "Król Edyp" (3) - Henryk Sienkiewicz, "Quo vadis" [po raz drugi] - Mitch Albom, "Pięć osób, które spotykamy w niebie" (4) - Terry Pratchett, "Wolni Ciutludzie" (5) - Susan Sloate, "Na łeb, na szyję" (2) [analiza] - Jane Austen, "Perswazje" (5) - Terry Pratchett, "Złodziej czasu" (6) Skrom...

Mam wydanie z 1975 roku. Podaj przykłady, bo ja nie pamiętam. Przekartkowuję teraz książkę, nie widzę nic, co rzucałoby się w oczy. Ale może źle Cię rozumiem?

Czyli ja źle zrozumiałam. Przepraszam. :-)

Ja obejrzałam film po przeczytaniu książki i byłam przerażona, że z tak dobrej książki zrobili taką tandetę. Założeniem książek Deavera jest to, że nic nie dzieje się przypadkiem. (Można z tym założeniem polemizować, ale takie jest.) Żeby odkryć mordercę, trzeba precyzyjnie śledzić go kroczek po malutkim kroczku, analizując każdy znaleziony na miejscu zbrodni włosek i pyłek. I tak właśnie dzieje się w książce. A w filmie? (Tu uprzedzam, będzie SP...