Książka: Lewa, wspomnienie prawej

Rak nie wyrok, powiadają niektórzy. Najpewniej ci, co raka nie doświadczyli. Bo jak inaczej rozumieć komunikat lekarza: „Ma pani raka”? I wtedy pojawia się ta myśl, wrzyna się wściekle w każdą komórkę mózgu: już nic mnie nie uratuje, ani chemia, ani leki, ani modlitwy, pielgrzymki, cuda. Niech ludzie mówią, co chcą. Rak to wyrok. Umarła babcia, umarła sąsiadka, koleżanka leży w szpitalu i też umiera. Nie ma siły - i ja umrę. Panika. Histeria. I nagle kolejna myśl: może jednak nie jest tak groźny...

"Kamil Durczok przeszedł ciężką operację. Miał nowotwór. Pokazał się w telewizji ogolony na łyso. Nie chciał przestać pracować. Dostawał listy z komentarzami, że zwariował, że robi z siebie durnia. Powiedział dlaczego jest łysy. Zarzucono go natychmiast czułymi wyrazami wsparcia. Wydał książkę i spotkał się z nienawistnymi komentarzami, że zbija na tym KASĘ, że robi FORSĘ, że chodzi mu tylko o SZMAL! Ludzie, czy wy nie boicie się, że pisząc to sprowadzacie na siebie nieszczęście?! Los jest nieki...

"Lewa, wspomnienie prawej" Krystyny Kofty to dziennik, którego lwią część zajmuje opis chorowania na nowotwór. Ponieważ przeczytałam mnóstwo tego typu relacji, mogę porównać je między sobą i śmiało stwierdzić, że książka Kofty jest najbrzydsza. Denerwująca, męcząca, trudna w czytaniu. Oto jedna z wypowiedzi Kofty: "Sentymentalna ze mnie dupa w różowy rzucik w kwiatki, dupa, dupa. Pipa głupia jak kutas, kurwa jego mać, pierdolony rak, chuj z wargą sromową"[1]. Hm, czy przygotowując dzi...

Książka jest fragmentem dziennika prowadzonego przez autorkę od przeszło trzydziestu lat. Spokojny dotychczas rytm życia – pracy, twórczości literackiej, pogodnego życia rodzinnego, spotkań z przyjaciółmi – zostaje nagle zakłócony. Niejasne przeczucia potwierdzają się po przeprowadzeniu badań. Diagnoza jest jednoznaczna: rak. Opis zakończonych szczęśliwie zmagań z chorobą to przede wszystkim opowieść o uczeniu się na nowo siebie i swojego życia. Krystyna Kofta pisze o tym, jak mimo cierpienia zmusić się do aktywności, choćby miała ona polegać na najprostszych codziennych czynnościach, jak nie poddać się bólowi i depresji, jak przy całym zaangażowaniu w walkę z rakiem zdobyć się na dystans, a nawet poczucie humoru. Ta książka jest nie tylko ostrzeżeniem: pokazuje, jak można żyć twórczo nawet w tak trudnej sytuacji, jest także zapisem wewnętrznej przemiany – zmiany hierarchii wartości, relacji z ludźmi, stosunku do własnego życia.

"Być może po przeczytaniu tej książki, tak jak po moich felietonach w "Twoim Stylu", wiele kobiet podda się badaniom, a inne, te, które nie mają doświadczeń tego rodzaju, zrozumieją, jak wiele warte jest zdrowie, jak ważna jest i twardość, i czułość".
Krystyna Kofta

[Wydawnictwo W.A.B., 2003]