Książka: Wielka księga Tao

Urządziwszy sobie lekturowy „chiński maraton”, postanowiłam upiec dwie pieczenie przy jednym ogniu i zakończyć go czymś, co będzie równocześnie chińskie oraz klasyczne. Po odkryciu, że w katalogu miejscowej biblioteki figurują „Dialogi konfucjańskie”, udałam się do niej niezwłocznie, sądząc, że w tak małej miejscowości prawdopodobieństwo, by w tym samym czasie znalazła się więcej niż jedna osoba zainteresowana wypożyczeniem tego rodzaju pozycji, jest zerowe. A jednak… ktoś mnie uprzedził! Do koń...

Nie sposób zrozumieć Chin ani Chińczyków, jeśli się nigdy nie czytało "Księgi dao i de" i nie zna legendy o Starym Mistrzu, który ją napisał, gdy porzucił świat cywilizowany, by zamieszkać w górach. W życiu publicznym mieszkańcy Kraju Środka wciąż prowadzą dialog z Konfucjuszem, lecz prywatnie kochają Starego Mistrza. To od niego uczą się, jak być naprawdę sobą tu i teraz, w środku świata, takiego jakim on faktycznie jest. Pośrodku świata polityki i kultury odnajdują dzięki tej księdze drogę do natury, do wielkiej ciszy i spokoju, które trwają ponad szczytami gór. I to przesłanie ma walor uniwersalny – nie trzeba się urodzić w Azji, żeby z niego skorzystać, a przy okazji może także lepiej zrozumieć jedną z najstarszych cywilizacji dalekowschodnich? Książka, pierwszy i jeden z dwu najważniejszych tekstów taoizmu, adresowana jest również do tych, którzy interesują się myślą i praktyką buddyzmu. Tym wszystkim, których zdumiewa, jak bardzo chiński chan i japoński zen różnią się od swego indyjskiego pierwowzoru, komentarze neotaoistycznego filozofa Wang Bi mogą pomóc w ujrzeniu narodzin tej formy duchowości we właściwym kontekście.

[Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2006]