Książka: Cichy zabójca

"Cichy zabójca" jest pierwszą książką Izabeli Szolc, jaką poznałam. Sama autorka uważa, że to kryminał, o którego napisaniu zawsze marzyła. Mówi również, że jest z niego bardzo zadowolona. Jak zdążyłam się zorientować, nie wszyscy, którzy tę powieść czytali, odbierają ją jako kryminalną. Również opinie o niej są różne, z przewagą mniej pozytywnych. Jedno jednak się w nich powtarza – że fabuła wciąga. I ja mogę to potwierdzić, gdyż z dużym zaciekawieniem słuchałam snutej przez autorkę opowieści o...

Gdy na teren powieści gatunkowo zarezerwowany dla mężczyzn wkracza kobieta, można spodziewać się złamania zasad literackiej gry. Jednakże gdy kobieta jest doskonałym śledczym z bagażem doświadczeń w policyjnym rzemiośle, przestępczy świat nie zazna spokoju w zderzeniu z przenikliwością i skutecznością zahartowanej w bojach policjantki, a ład świata zostanie przywrócony.

Bohaterką trzymającego w napięciu kryminału Izabeli Szolc jest młoda policjantka, charakterologicznie przypominająca słynną agentkę FBI, Clarice Starling z "Milczenia owiec". Książka nawiązuje tym samym do najlepszych tradycji amerykańskiego kryminału, ale, co atrakcyjne dla czytelnika zanurzonego w polskich realiach, akcja "Cichego zabójcy" rozgrywa się we współczesnej Warszawie.

Autorka sugestywnie oddaje klimat policyjnej codzienności Anny Hwierut i jej kolegów z komendy. Mocne osadzenie kryminału w realiach uprawdopodobnia popełnione zbrodnie, z którymi zmierzyć musi się główna bohaterka. Wraz z nią poznajemy "egzotyczny" półświatek przestępców, zapuszczając się w ciemne rejony miasta. Śledzimy również prozę życia policji w gorzkim, odartym ze złudzeń świecie. Okazuje się, że najbardziej wyrafinowana zbrodnia może mieć zwyczajne oblicze.

Wyjątkową stroną książki jest nietypowa dla nurtu sensacyjno-kryminalnego płeć bohaterki oraz wplecione w wątek sensacyjny jej życie prywatne. Dzięki temu młoda, twarda kobieta nie jest papierową superwomen. Jest policjantką, ale również kobietą i matką, co dodaje opowiadanej historii dodatkowego smaku, wiarygodności i życiowej prawdy.

[Nowy Świat, 2008]