qwazimoto - użytkownik BiblioNETki

Dokładnie tak samo to odczuwam. Czytałem dwie książki z serii o Wallanderze. W "O krok" Kurt stał na ulicy i czekał na jakiegoś przechodnia, żeby ten wezwał pomoc i kiedy przechodzień w końcu się trafił to na prośbę o pomoc nic nie odpowiedział. Przechodzień był Polakiem, więc angielski nic nie pomógł. W "Mordercy bez twarzy" Kurt dostaje koło piątej rano telefon i zanim odbiera myśli, że to pewnie wypadek na drodze albo Polacy się awantu...

Ja się śmiałem choć myślałem, że żadna książka mnie nie rozśmieszy. Trzeba jednak przyznać, że powtarza się w tej książce i innych książkach pani Chmielewskiej chyba zbyt często typ dowcipu w którym jedna postać obserwuje drugą w absurdalnej sytuacji i ocenia zarówno sytuację jak i osobę w wyhiperbolizowany* sposób. *nie wiem czy takie słowo istnieje

W dzisiejszych czasach to możnaby i o możliwość istnienia takiej miłości. A tak na poważnie to oczywiście, że tak. Tylko odpowiedni ludzie muszą spotkać się w odpowiednim czasie, miejscu, sytuacji.