Teksty i komentarze

Podziwiam Twoją cierpliwość.

Naprawdę uważasz, że nazwanie nielubianego pisarza cwelem, jest "nazywaniem rzeczy po imieniu"? Dla mnie to bluzg, dowód frustracji, braku argumentów i jeszcze większego braku kultury osobistej. Rzucanie obelg ma być przepisem na uzdrowienie życia społecznego, kulturalnego i politycznego? Naprawdę?

Podzielam Twoje zdanie, że warto wiedzieć więcej; niestety jednak z książki pana Łysiaka trudno się dowiedzieć czegoś konkretnego poza tym, że każdy autor, który miał nieszczęście być pozytywnie oceniony przez krytyków "Gazety Wyborczej" albo jury Nike, to z założenia dno. Nieważne, o czym pisze, nieważne, jak pisze. Na szczęście oprócz tego istnieje garstka publikacji, w których można znaleźć merytoryczną ocenę dzieł literackich i zawierających ...

Co ma on wspólnego?? Jest to oczywiste. Opisują one (przynajmniej w swojej części) jedną i tę samą osobęm tylko, że trochę w inny sposób. Poza tym warto jest wiedzieć więcej, zwłaszcza o osobach uchodzących za ''autorytety''.

Drogi Pok. Nie wartościuje tutaj różnych dyktatur, tylko mówię, że Piłsudski, którego cenię za zasługi dla odbudowy kraju i jego stablilizacji po 1926 roku też pod tę definicję pasuje. Poza tym z tym co napisałes się tutaj zgadzam.

Problem w Polsce zwłaszcza polega na tym, że zgodnie z tym, co już wyżej wspomniałem (może nie za bardzo dosłownie) nie nazywa się rzeczy po imieniu. Całe życie społeczne, polityczne, kulturowe ect. bazuje w Polsce na kłamstwach i niedomównienach, a każdy kto zwróci na to uwagę dostaje ostre cięgi, a jak nie można już znaleźć na niego argumentów to zarzuca mu się używanie złych ''epitetów'', czy zupełnie się go przemilcza. Analogiczna sytuacja...

  „Rykoszet” jest jak film zrobiony według przepisu Hitchcocka: zaczyna się mocną sceną egzekucji, a potem napięcie rośnie. Dwutorowo prowadzona narracja pozwala czytelnikowi spekulować na temat możliwych powiązań i motywów, powoli odsłaniając kolejne warstwy intrygi. Jest tu wszystko, co w dobrej powieści kryminalnej być powinno. (...) To ogromna przyjemność i satysfakcja – czytać tak dobrze napis...

Specyficzna, zgoda. Tylko że autor wartościuje ludzi, a nie ich twórczość. To on nie ma na poparcie swoich tez żadnych argumentów prócz obraźliwych epitetów, bo, jak sam zresztą zauważyłeś, zamiast czytać dzieła krytykowanych autorów, czyta opinie "jednych literatów o drugich literatach", niestety wyłącznie takie, które pasują pod jego tezę i również nie zawierają żadnych rzeczowych argumentów poza ocenami negatywnymi. Moim zdaniem - co podkreśla...

Piłsudski był dyktatorem tak samo jak np. Putin, ale nie jak Stalin czy Hitler. Opozycja często nie szczędziła wobec niego słów krytyki i funkcjonowała całkiem sprawnie za jego życia.

Też tak uważam.

Neill Blomkamp, twórca wizjonerskiego „Dystryktu 9” oraz „Elizjum”, powraca z nowym dziełem. „Chappie” to opowieść o robocie obdarzonym sztuczną inteligencją, trudnych wyborach i ludzkiej głupocie. Blomkamp osadza fabułę w skorumpowanym przedsionku piekła – Johannesburgu, snując historię o kondycji współczesnego społeczeństwa, ale też granicach etycznych i moralnych, które są przekra...

Szczerze mówiąc, ręce mi opadły a na myśl nasunął się pewien pratchettowski cytat o sztucznej inteligencji, ale chyba jednak lepiej nie drążyć tematu.

Ale widzisz różnicę miedzy "dyktatorem" a "dupolizem" czy "cwelem", prawda?

Proza pana Waldka Łysiaka jest specyficzna. Jedni ją lubią, a drudzy nie. Pewnym natomiast jest to, co zaznacza sam autor, że w ''Karawanie literatury'' posłużył się on praktycznie w całości opiniami jednych literatów o drugich literatach (czasami nawet przytacza cytaty z ich własnych listów, pism itp.). Muszę przyznać, że moim zdaniem pan Łysiak ułożył swój tekst bardzo interesująco i często nawet prowokacyjnie. Osobiście uważam, że w naszej zak...

Trochę nie na miejscu.

Zacytuję moją przyjaciółkę: "Smutno, ale w sumie dobrze, że nie Martin" ...

Warto, jeśli przedstawia jakieś argumenty merytoryczne, a tam niestety nie ma żadnych. Jest za to pokaźny wybór epitetów w rodzaju "pedałów", "dupolizów", "cweli". Warto, jeśli nie kreuje siebie na największego polskiego literata, za to autorów znanych i cenionych nie tylko w Polsce nie nazywa "świniami", wypromowanymi pod egidą „nocnego neoesbeckiego sabatu”.

Czytałam tylko "Morta", ale na pewno sięgnę po więcej powieści o Dysku. Pratchetta zawsze ceniłam, odpowiadał mi jego typ poczucia humoru. Miał i nadal ma tylu oddanych fanów... Bardzo to przykre, że odszedł tak wcześnie. [*]

To był wielki człowiek...

No do schowka! Koniecznie! Mam nadzieję, że będzie to intelektualna uczta.

trzeba będzie pojechać :D

Jak bardzo przykro... Mój ulubiony bohater przyszedł po swego Autora, za wcześnie, pospieszyłeś się, choć zwykle się nie mylisz... [*]

Temat na pierwszą stronę  to nowa powieść Umberta Eco, której premierę przewidziano na  6 maja . Ukaże się ona, tak jak poprzednie książki autora, nakładem Oficyny Literackiej Noir sur Blanc. Nowa książka to po trosze political fiction, thriller, romans i gorzka groteska. Przede wszystkim jednak jest to niepokojąca wizja współczesnego świata kształtowanego przez media, które bynajmniej nie mogą uch...

Dokładnie za trzy miesiące odbędzie się w Warszawie trzeci Big Book Festival – Duży Festiwal Czytania. Jego gwiazdami będą świetni autorzy z kilkunastu krajów. Międzynarodowe wydarzenie będzie w tym roku dłuższe, potrwa trzy dni – od piątku, 12 czerwca do niedzieli, 14 czerwca. W tym czasie odbędzie się 50 spotkań, dyskusji, warsztatów, spacerów, wystaw i akcji. Po raz pierwszy powstanie miaste...

Moim zdaniem warto jest też wysłuchać drugiej strony, która nie zawsze tylko chwali.

Dzisiejszą listę można podzielić na dwie części. Miejsca od pierwszego do piątego to trwający od kilku tygodni zastój z jedną drobną zmianą („Wild” i „Unbroken” zamieniły się miejscami). Dalsze miejsca to mnóstwo nowości (aż cztery), powrotów na listę (dwa) i sporo roszad (żaden tytuł w tej części nie utrzymał pozycji sprzed tygodnia).   Bestsellery „New York Timesa” - Liter...

Raczej nie sądzę - "Karawana literatury" jest jedną z najsłabszych i najbardziej bałamutnych książek na temat literatury, jakie zdarzyło mi się w życiu przeczytać. No, chyba że ktoś wartościuje dzieła literackie wyłącznie według (prawdziwych lub domniemanych) sympatii politycznych ich autorów albo krytyków piszących ich recenzje - w tym przypadku, owszem, coś dla siebie tam znajdzie.

Myślę, że dobrym uzupełnieniem tej książki o pani Agnieszce Osieckiej będzie napewno lektura ''Karawany literatury'' autorstwa Waldemara Łysiaka.

Bardzo smutna to wiadomość... [*]

[*]