Teksty i komentarze

"- Wiesz, że czuję do ciebie sympatię. Usprawiedliwia ona moje zachowanie, ale zarazem jest źródłem rozterki. - Ponieważ jestem kryminalistą bez przyszłości? - Ponieważ jesteś ojcem Daniela, a moja nieżyjąca siostra była jego matką". Kate Rawley wiedziała, że ten moment nadejdzie – półkrwi Indianin Ethan Mills, w którym była zakochana jej siostra, wyjdzie z więzienia i upomni się o swego syna Daniela. Nie znała Ethana. Jej ojciec go nienaw...

Wymieniliście naprawdę sporo tytułów, ale możecie któreś z nich szczególnie polecić? Bo nie bardzo wiem od której zacząć. Nie chodzi mi o jakąś rozbudowaną intrygę czy niesamowicie wartką akcję (no, może też bez przesady w drugą stronę), ale powieść, w której opisane są obyczaje, życie codzienne w państwach orientalnych. Pomożecie? ;)

Tara uważała się za zrównoważoną i dobrze zorganizowaną profesjonalistkę, a przynajmniej chciała za taką uchodzić. Włożyła wiele wysiłku, by tak się stało, może dlatego, że miała wspaniałą, choć ekscentryczną rodzinę. Babka uchodziła za osobę znającą tajniki magii, we wnuczce widziała następczynię i zapisała jej w testamencie swoją posiadłość. Tara postanowiła pozbyć się spadku, natrafiła jednak na silny opór ze strony Gavina, który po śmierci st...

Życie Georgie się rozpada... Sławny mąż - gwiazdor kina akcji - porzucił ją na oczach milionów. Jej kariera filmowa się załamuje. Jej image bohaterki romantycznych komedii znudził się fanom. Co może zrobić blednąca gwiazda, gdy czujne obiektywy aparatów paparazzich czyhają na jej każdy krok... i każdą łzę? Postanawia przechytrzyć wszystkich, fanów i wrogów: wziąć ślub na niby i udawać zakochaną i szczęśliwą. To będzie dla Georgie życiowa ro...

Podwyższyłem.:) A wiesz co Sznajper, "Solaris" czytałem po Dawkinsie i tak mi się wydaję. że Lem w w tym jednym zdaniu zawarł to co Dawkins stara się przekazać na wielu stronach swojej powieści.

Pisząc "Bubu de Montparnasse" Charles-Louis Philippe (1874-1909) miał zaledwie dwadzieścia cztery lata i szukał, jak każdy, własnego oryginalnego sposobu mówienia. Znalazł go, co natychmiast potwierdziły głosy czytelników i krytyki. Książka miała bardzo liczne wznowienia, aż po dzień dzisiejszy... (ze wstępu Jacka Trznadla) [Czytelnik, Warszawa 1981]

Nie mam cierpliwości przeszukiwać całego archiwum forum w poszukiwaniu, czy taki temat już był poruszany, czy nie..:) wybaczcie :) Chciałabym poznać Wasze opinie na następujący temat: gdzie Waszym zdaniem leży granica pomiędzy literaturą tak zwaną popularną, z niższej półki, a literaturą tzw. ambitną z górnej półki? Czy ta granica to rzecz indywidualna, którą wyznaczamy sobie sami, czy może nie? Jaki czynniki na to wpływają? Czy szeroko rozumiana...

Dzięki, jak socjologicznie zakrapiane, to sobie przeczytam. A Edelmana pożyczysz? :>

"Pan Wenus" opisuje duszę dość osobliwej młodej pany. Proszę, byście zechcieli potraktować tę książkę jak anatomię. Ci, którzy szukają w literaturze jedynie subtelności pięknego stylu, niech lepiej do niej nie zaglądają. Lecz książki, które darzą uznaniem, zostaną może od dawna zapomniane, gdy ta budzić jeszcze będzie gwałtowne wzruszenie, jakie w umysłach dociekliwych wywołuje spektakl rzadko spotykanej perwersji. Maurice Barrès [Czytelni...

Zmęczyłam - 3.

Hm..hm.. czy dobre "Obyczaje polskie"? Dla mnie ciekawe, dla osób starszych ode mnie pewnie mogą być nudne, bo to "się wie", jak się wtedy żyło (szczególnie w PRLu). Dobrze się czyta, takie trochę socjologicznie zakrapiane (w wersji pop). Ja się dobrze bawiłam. Edelman z Merlina. :P

Fakt, możesz mieć trochę racji.

Książnica Pomorska zaprasza do zapoznania się z propozycjami pięknych bajek i opowiadań, które wspierając psychicznie, rozwiązują problemy, pomagają żyć bez lęku i odzyskiwać radość. Prezentacja trwa od 2 do 30 kwietnia. Spotkanie - początek: 2 kwietnia 2009 godz. 20:00 Książnica Pomorska, ul. Podgórna 15/16

Fernand Braudel zmienił sposób pisania o historii, która jest dla niego ewolucją idei, sposobów myślenia. Odchodzi od tradycyjnej historii politycznej, na którą składa się chronologiczny opis wydarzeń, i zajmuje się dziejami człowieka żyjącego w określonym środowisku naturalnym i kulturowym. "Gramatyka cywilizacji" dzieli się na dwie zasadnicze cześci. Na pierwszą składają się definicje pojęć. Cywilizację definiuje autor w kategoriach przestr...

Jeszcze nie miałam okazji przeczytać tej książki, ale mam ją w planach. Jestem pod wielkim wrażeniem całej twórczości Whartona więc i tej pozycji pominę.

1 kwietnia 2009 (środa) w Krakowie : Spotkanie z Maciejem Piotrem Prusem i promocja jego książki "Wyznania właściciela klubu Piękny Pies". W rozmowie o społecznej roli alkoholu (a także o książce) udział wezmą praktycy i teoretycy omawianych zagadnień: prof. dr hab. Jerzy Vetulani, Piotr Bikont, Robert Makłowicz, Rafał Romanowski, dr hab. Tomasz Sikora oraz Irek Grin. Aktywny udział w dyskusji z miejsc dla publiczności zapowiedział ...

Hortensia Papadat-Bengescu odegrała w Rumunii podobną rolę, jaka w Polsce przypadła Nałkowskiej... Obie zdobyły nagrody literackie w 1936 roku, obie zmarły w latach pięćdziesiątych... dla każdej z nich pisanie - począwszy od dzienników i listów - było przemożną potrzebą, rewanżem za ograniczenia i porażki życiowe, poszerzeniem własnej egzystencji, usprawiedliwieniem siebie... Papadat-Bengescu stworzyła w sadze rodu Hallipów sugestywny i wiary...

Pojęcia nie mam, nie widziałam, żebyś się wypowiadała o tego rodzaju powieściach, ani dobrze, ani źle. :( Zresztą nawet jeśli się lubi taki styl (a ja lubię), to nie da się wytrzymać tłumaczenia. Przez to tłumaczenie w ogóle nie sposób ocenić tej książki. :(

Pamiętnik przetrwania 4 (w tamtym miesiącu myślałam, że nie skończę, ale recenzja dot59 natchnęła mnie do ponownej lektury) Złodziejka książek 4 Tkacz iluzji 5 Oprócz tego nieludzkie stosy dziecięcych i kilka "do połowy", kończyć będę w kwietniu.

Na pewno Pippi! :-) Od razu przychodzi mi też do głowy: Piąty święty żywioł.

Ten czas za szybko leci, zdecydowanie. Marcowa lista przeczytanych książek : Marzec: 1.Małe kobietki L.M. Alcott (4) Całkiem przyjemna powieść. Miło się czytało (ładne wydanie z ilustracjami, niestety nie pamiętam wydawnictwa), ale raczej nigdy do niej nie powrócę. 2.Zmierzch Stephenie Meyer (3) Jeżeli tak ma wyglądać moja literatura to podziękuję. Edward jako ideał jest może interesujący, ale forma książki pozostawia wiele d...

Obstawiasz, że "Pałac lodowy" będzie mi się podobał? Jakiś czas temu wrzuciłam do schowka.

Bardzo szybko się skończyły te "Baśnie barda Beedle'a" - miałam sobie ochotę niedawno kupić i się okazało, że nakład już wyczerpany.

"Opętani" to opowieść o koszmarach, ale nie o tych, które dręczą dzieci we śnie, tylko o upiorach i lękach prześladujących nas na jawie. Głównym miejscem akcji jest "ustronie pisarzy", czyli stary, opuszczony teatr, luźno wzorowany na Villi Diodati nad jeziorem Genewskim, gdzie Lord Byron gościł Mary Shelley i kilku innych pisarzy, którzy podczas deszczowego lata opowiadali sobie straszne historie, a opowieść Mary Shelley stała się zalążkiem s...

Ale silne fizycznie czy psychicznie?

Mnie się też wydaje, że jesteś tu od zawsze! O Vesaasie pisałam w czytatce Olgi, mam nadzieję, że się nie obrazisz, jak zacytuję. :-) Przeczytałam wczoraj "Pałac lodowy" i "Ptaki". Jeśli chodzi o treść, to bardziej mi się podobała ta druga. Postać Mattisa bardzo ładnie jest rozpisana, niepowierzchownie. Ale niestety, forma i jednej, i drugiej książki pozostawia wiele do życzenia. Nie wiem, czy to kwestia tłumaczenia (w obu przypadkach ta sa...

Chyba nieco dłużej niż 3 lata, wydaje mi się, że zaczęłam być w Bnetce jakoś w jesieni 2005 roku:) Z jednej strony zdziwiłam się, że to już tyle czasu, z drugiej - wydaje mi się, że jestem tu od zawsze:) Czy "Ptaki" Vesaasa są podobne do "Pałacu lodowego"? Ten drugi dostał ode mnie chyba 6, więc chętnie przeczytałabym coś w podobnym stylu... Dobrze kojarzę, że "Atlas zbuntowany" to taka wielka cegła? Czytałam &...

Ja też - wiosennie. :-)

To nie jest Marai, jakiego lubię. Nie ma tu jego stylu, jego emocji, jego postaci, zwyczajnych ludzi, których się lubi. Nuda! To poziom "Występu gościnnego w Bolzano", który rozczarował mnie tym samym. Dwie najsłabsze IMHO książki Maraia. Czeka na mnie "Krew św. Januarego" i mam nadzieję, że to jedna z tych lepszych. Mnie też się cały Sebald podobał, nie odczułam tej różnicy między pierwszą setką a resztą. :-)

A ci Stuhrowie to jakiś rodzaj anegdot, wspomnień, scenek? O czym przede wszystkim pisze Stuhr? Kusisz mnie tym gubernatorem, ale będę chyba potrzebowała jakiegoś silniejszego bodźca, żeby po niego sięgnąć. I pewnie będzie jak ze "Stąd do wieczności", które trzymałam na półce przez prawie dwa lata zanim wreszcie, po naciskiem mojego M. i Mamy, zaczęłam czytać... I oczywiście było 6:)