Teksty i komentarze

„Parszywe dziecko londyńskich doków”. Sharpe urodził się około 1777 r. na Cat Lane, fikcyjnej lokalizacji w Westminsterze, w okolicach Howick Place. Jako osierocony trzylatek trafił do zupełnie innej dzielnicy, do przytułku (Foundling Home) w Wapping przy Brewhouse Lane. Zarządzający tą instytucją Jem Hocking w 1789 r. „wydzierżawia” go do terminu u kominiarza. Uciekając przed warunkami pracy; jak i przed sadystycznym Hockingiem; zaczyna życie...

Rec. Maciej Sabat Ocena 4,5/6 Jest rok 2211, Sztuczne Inteligencje zwariowały od Chińskiego Wirusa. Galaktyczne imperium człowieka upadło, kiedy zbuntowane komputery odpaliły nuklearne pociski, zamieniając Ziemię w pogorzelisko. Banki pamięci systemów nawigacyjnych zostały wyczyszczone, odcinając dziesiątki systemów i kolonii od kontaktu z cywilizacją. Po śmierci Ziemi wybuchła wojna, w której życie straciło dziewięć dziesiątych ludzkości. ...

Rec. Przemysław Klaman Ocena 4,5/6 Latem 1940 roku, po kapitulacji Francji, Wielka Brytania pozostała jedynym aliantem, który, choćby symbolicznie, opierał się Niemcom. W nadchodzących miesiącach jej obywatele mieli się, nawet jeśli tylko w postaci nalotów, co oznacza współczesna wojna i potęga hitlerowskiej machiny wojennej. Po ewakuacji Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych spod Dunkierki Niemcy rozpoczęli przygotowania do inwazji na Albion, któ...

Rec. Piotr Chojnacki Ocena 4,5/6 Skandynawia do niedawna rodziła głównie trolle zwane Muminkami, jednak od paru lat wydaje na świat przede wszystkim autorów kryminałów. Okazuje się, że ten gatunek literacki ma na Północy długie tradycje, tyle że niemal zupełnie u nas nieznane. Dobrze więc, że możemy poznać starszą powieść, otwierającą trzytomowy cykl o policjancie z Helsinek, Fransie Palmu. Autorem tego klasyka jest Mika Waltari, który zasł...

Rec. Natalia Szpak Ocena 5/6 Dawno, dawno temu (tak dawno, że nie pamiętają tego nawet najstarsi mieszkańcy), w maleńkiej osadzie u podnóży gór Antyliban (Malula się zwała) ktoś zaczął snuć pierwszą opowieść. Czy była to wdowa po sprzedawcy oliwy, czy może najstarszy mężczyzna w wiosce, tego nikt już nie wie, ale i nie jest to takie ważne. Pamięć o opowiadającym zaginęła, zaś historia przetrwała, inspirując do opowiadania kolejnych i kolejn...

Radziwinowicz ma niezwykły talent do takiego sprytnego pisania swoich króciutkich reportaży, że niby jest śmiesznie, a i tak wszystko wiadomo...

Zobacz Czwartkowy Klub Zbrodni . Kryminały z humorem.Polecam

Dużo rozpraw sądowych jest w tym cyklu: Perry Mason, z tym, że nie jest to literatura współczesna, a taka bardziej retro.

Najlepiej otworzyć sobie w drugim oknie katalog (albo spis własnych ocen, jeśli wybierasz z tego, co masz ocenione), z niego wejść na stronę pożądanego autora/ książki/cyklu, skopiować adres z paska u góry i wkleić w wypowiedzi, którą masz otwartą w tamtym oknie.

W jaki sposób dodać link do cyklu, autora czy tytułu książki?

A może cykl polskich kryminałów retro z akcją osadzoną w Krakowie pod koniec XIX i na początku XX wieku? Z lekkim przymrużeniem oka i ogromną dbałością o realia. Profesorowa Szczupaczyńska | Śledztwa profesorowej Szczupaczyńskiej

No to tak: ze skandynawskich nie wiem, co czytałeś, ale może którychś z nich nie znasz - mogę polecić np. William Wisting, tu jest chyba najkorzystniejsza proporcja akcji do reszty. Ja lubię też cykle Harry Hole, Komisarz Wallander, Inspektor Barbarotti. Południowe klimaty z pewną dozą humoru i fajnie nakreślonym tłem obyczajowym - Komisarz Montalbano Komisarz Brunetti. Dużo akcji + ciekawi bohaterowie główni są w moich ulubionyc...

Miejsce akcji - dowolne. Kiedyś czytałem sagi skandynawskie i mi się podobały. Tak samo seria Millennium.

Humor też mile widziany.

Raczej na luziku. Ale głównie chodzi o to, żeby było ciekawe. Sprawy sądowe lubimy, ale czy poza Grishamem są takie książki? Specjalnie thrillerów psychologicznych nie lubimy. Raczej właśnie takie skoncentrowane na akcji.

To podpowiedz jeszcze, czy wolicie historie "na luziku", z większą dozą humoru, czy raczej serio? Z rozbudowanym tłem społeczno-obyczajowym i/lub psychologicznym, czy krótkie, skupione na akcji? Z drobiazgowymi detalami zbrodni i śledztwa czy raczej kładące nacisk na dedukcję, na ściganie winnego lub proces sądowy? Klimaty skandynawskie czy południowe?

Może Agatha Christie? Panna Marple

Cześć Kochani. Czy możecie mi polecić jakiś ciekawy cykl kryminalny taki, żeby był ciekawy dla mnie (47 lat) i dla mojej mamy (70 lat). Grishama i Cobena mi nie polecajcie, bo czytałem i poza Jake'iem Bridgencem mnie nie wciągnęło. Czytałem Ławę przysięgłych (średnio ciekawe), Raport Pelikana (dnf) i teraz czytam Klienta (mam nadzieję, że będzie ciekawsza). Zuzę Lewandowską, Matyldę Dominiczak i Siostry Sucharskie też znam. Proszę, pomóżcie. Poz...

Postanowiłem zapoznać się z życiorysem rodzica, czytam właśnie jego biografię (znakomita jest!) Jestem właśnie przy podrozdziale zatytułowanym jak ostatnia trójka. Pośpiesznie zapłaciłem trójką, po przemyśleniu podnoszę.

Nie śmiałbym, choć wyznam, że za każdym razem nie rozumiem. Ostatniej trójki też nie. :-(

Istnieje też film o tym samym tytule z Dustinem Hoffmanem w roli głównej. W Polsce najpierw dostępny był film, a kilkanaście lat później - książka.

Jak głosi ludowa mądrość: "Jeden lubi ogórki, drugi - ogrodnika córki." Obaj mają rację :-)

Na grupie o starych książkach dostałem kilka polecanek w temacie: Cimarron z Oklahomy wygląda IDEALNIE, a na BNetce aż 1 ocena… cykl Rodzina Whiteoaków także obiecuje wiele! Żołnierz samotnej gwiazdy o budowie pierwszej polskiej osady pn. Panna Maria w Ameryce

Dziś zabieram się za Mały Wielki Człowiek :) Raptem 11 lat czekała polecajka…

"Lodu" akurat nie polecam. To tylko... Dmuchany ryż :-)

Błąd tkwi w imieniu: „Po tłumaczeniu z języka czeskiego powieści Szymona Aškenazego "Wędrówki za zapachem śliwek" powraca znów do twórczości oryginalnej”. Czeskiego pisarza Ludvíka pomylono z polskim historykiem Szymonem.

Jedyne Muminki, przemiłe stworki przypominające hipopotamy, to te które wymyśliła, opisała i narysowała Tove Jansson (niech spoczywa w spokoju), a nie Amanda Li. Tak było, tak jest i tak będzie.

Otóż to. Bywają cykle, które są właściwie jedną bardzo długą powieścią w kilku częściach, wtedy nie bardzo warto przeczytać tylko pierwszy tom, trzeba mieć wtedy pewność, że faktycznie chce się czytać całość, zwłaszcza, że to już jakieś 2000 stron.

Spojrzałam na preferencje autora pytania i na tej podstawie wyraziłam wątpliwość. Jest naprawdę wiele lepszych rzeczy z gatunku "nie arcydzieło", ale decyzja i ocena należy oczywiście do każdego czytelnika.

Trudno o lepsze towarzystwo do kłótni. :)