Dodany: 17.12.2012
|
Autor: fnord23
Umberto Eco (ur. 1932), jeden z najwybitniejszych intelektualistów współczesnych Włoch, semiolog, estetyk, teoretyk literatury. Wykładowca na uniwersytetach w Turynie, Mediolanie, Florencji i Bolonii oraz na prestiżowych uniwersytetach amerykańskich. Współpracuje z „L’Espresso”. Publikował uczone rozprawy: m.in. „Dzieło otwarte” (pol. wyd. 1973), „Lector in fabula” (pol. wyd. 1994); felietonową prozę: „Zapiski na pudełku od zapałek” (pol. wyd. 1993), a także powieści, które przyniosły mu światowy rozgłos: „Imię róży” (pol. wyd. 1987), „Wahadło Foucaulta” (pol. wyd. 1993), „Wyspa dnia poprzedniego” (pol. wyd. 1995).
„Semiologia życia codziennego” to wybór szkiców i felietonów, w których autor bada zjawiska kulturowe jako systemy znaków oraz rolę, jaką pełnią w procesie porozumiewania się. Z równą łatwością operuje językiem naukowego dyskursu jak literackiego felietonu. Swobodnie porusza się po rozmaitych obszarach współczesnej rzeczywistości. Nie wartościuje zjawisk. Wszystko, jego zdaniem, zasługuje na uwagę: piłka nożna, sekty religijne, terroryzm, magia, technika komputerowa, kiczowate pałace amerykańskich miliarderów, film, kara śmierci, a także dżinsy jako pozorny symbol wyzwolenia płci, w istocie pułapka dominacji. W swojej filozoficznej refleksji bywa ironicznie przewrotny, ale nie jest obarczony grzechem pychy Europejczyka: amerykańskie sanktuaria Falsyfikatu wydają mu się równie godne uwagi jak europejskie sanktuaria Autentyku.
[Wydawnictwo Czytelnik, 1999]