Dodany: 15.07.2009
|
Autor: basmen
Chciałam kiedyś napisać epopeje „Zaimki”: Ja, Ty, On, Ona, Ono, My, Wy, Oni, One. Zajęcie do końca życia! Chwilowo skończyło się na „Ja”. To nie autobiografia, to powieść. Wydano ją w 1984 roku, ale okrojoną o „niemoralności” (narkotyki, korupcyjki). Uzupełniłam. Realia (PRL) to dziś prehistoria, ale gdybym uwspółcześniła, za dwa lata też byłaby to prehistoria, więc po co? I tak najważniejsze to, co dzieje się w zatłoczonym mieszkaniu (człowieku), a nie to, co za oknem. Mógłby tam być Rzym z czasów Cezara, stosy Savonaroli, pienia trubadurów, wojna domowa, cokolwiek. Tyle.
Anna Bojarska
Anna Bojarska jest autorką powieści (m.in. „Lakier”, „Agitka”, „Czego nauczył mnie August”), książek eseistyczno-biograficznych („Biedny Oskar”, „Pięć śmierci”, „Urban”), krytycznoliterackich („Madonna pekaesów, czyli wyznania czytelnika-samicy”) i napisanej razem z Marią Bojarską autobiografii „Siostry B.”. Mieszka w Paryżu.
W ubiegłym roku nakładem wydawnictwa W.A.B. ukazała się jej powieść „List otwarty do królowej Wiktorii”.
[Wydawnictwo W.A.B., 2002]