Władysława Szproch jest twórczynią wszechstronną. Prócz liryki, zajmującej główne miejsce w jej dorobku, różnych form satyrycznych (fraszki, humoreski prozą w świętokrzyskiej gwarze), uprawia malarstwo sztalugowe, pastel, akwarelę, rzeźbę, rysunek. Ukończyła Wydział Elektryczny Politechniki Świętokrzyskiej, jak również podyplomowe studia pedagogiczne z zakresu metodyki nauczania plastyki oraz informatyki w szkole. Z zawodu nauczycielka, ze społecznej pasji animatorka działań kulturalno-artystycznych. Członkini Związku Literatów Polskich, kieleckiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, sekretarz Stowarzyszenia Artystów Plastyków Świętokrzyskich, przewodnik świętokrzyski. Autorka kilkunastu książek, wielu wystaw indywidualnych, współautorka licznych wydawnictw i wystaw zbiorowych, laureatka ogólnopolskich i regionalnych konkursów literackich oraz plastycznych. Odznaczona Brązowym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Opublikowała następujące tomiki poetyckie: "Dotknęłam ciszy drzew" (1998), "Byłam na wrzosowisku" (1992), "Sentymentalny niepokój" (1993), "Jeszcze nie jestem ciszą" (1993), "Grudki milczenia" (1994), "Usypywanie cienia" (1997), "Przylądek zielonego nieba" (1999), "Portret słowoczuły" (2000), "Przenikanie światów" (2002) - wzbogacone o własną twórczość plastyczną, a ponadto "Prześmiewki Kundzi Jojko" (humoreski, 1996), "Fraszki - igraszki" (1998).
"Poezję Władysławy Szproch »cechuje kreatywny stosunek do otaczającego świata. W wielu utworach przewija się trop refleksyjno-filozoficzny. Są w nich urocze fragmenty z pogranicza liryki pejzażowej i swoistej metafizyki, w których podmiot liryczny próbuje przetwarzać egzystencjalizm na inną wartość: nadrealizm, kosmogonię«"
Janusz Marian Kawałko
[Związek Literatów Polskich; Oficyna Wydawnicza Ston 2, 2005]