Książka: Rosemary znaczy pamięć

„(...) myślałem, że zmarli spoczywają w pokoju. Ale tak nie jest”[1]. W latach 40. Agatha Christie wydała parę powieści dość w jej twórczości niezwykłych. Postaci w nich występujące są wyjątkowo pogłębione psychologicznie, a one same mogą być rozpatrywane nie tylko jako świetne kryminały (czy może thrillery), lecz również jako pozycje obyczajowe, w których dramat bohaterów jest równie ważny, jak dokonana zbrodnia. To kolejno: „Pięć małych świnek”, „Godzina zero”, „Rosemary znaczy pamięć” i ...

Miałam ambitny zamiar przeczytania/powtórzenia całego cyklu z Poirotem po kolei, ale rychło się rozmyśliłam; wypadło na „Zabójstwo Rogera Ackroyda”, na które zdecydowanie nie miałam ochoty (niestety nie akceptuję pewnego rozwiązania fabularnego, które autorka tu zastosowała), a co do następnych… wiadomo, jak to jest z książkami, których się nie ma własnych – nie zawsze osiągalna jest ta, jakiej akurat potrzebujemy. Wybrałam więc coś spoza serii: „Rosemary znaczy pamięć”. Notabene nigdy nie zrozu...

Sądziłam, iż przeczytałam już tak wiele powieści Agathy Christie, że żadna kolejna ani nie zachwyci mnie na tyle, żebym wystawiła ocenę "6", ani niczym szczególnym nie zaskoczy. Oczywiście nie chodzi o to, że odgaduję "kto zabił" już po pierwszym akapicie, ale - mimo mojego uwielbienia dla autorki - jej powieści wydawały mi się dość schematyczne. I wtedy sięgnęłam po "Rosemary znaczy pamięć". Umiera młoda dziewczyna. Umiera w okolicznościach dość nietypowych - pijąc szampana na własnym przyj...

To naprawdę ciekawa i wciągająca książka! Polecam ją wszystkim, którzy lubią kryminały! Powieść jest bardzo fajnie napisana. Czytelnik ma podane wszystkie fakty potrzebne do rozwiązania zagadki. Ale zakończenie i tak jest zaskakujące! Piękna, ale mało inteligentna Rosemary podobno popełniła samobójstwo. Ale czy na pewno? George dostaje listy, które przeczą teorii samobójstwa. Na pozór żaden z gości obecnych na urodzinach Rosemary (podczas których umarła) nie miał powodu do zamordowania jej. A...

Minął już rok od chwili, kiedy Rosemary, młoda mężatka, popełniła samobójstwo podczas swojego urodzinowego przyjęcia. Samobójstwo? Nie dla wszystkich jest to oczywiste. Mąż zmarłej, George, dostaje anonimy przekonujące, że jego żona została zamordowana. Jeśli tak, z pewnością zabił ją ktoś, kto był na przyjęciu. Ale przecież to zamknięte grono! Niepodobna przypuszczać, by Rosemary mogła zabić Iris Merle, jej młodsza siostra, dobrze zapowiadający się polityk Stephen Farraday lub jego pochodząca z...

Agata Christie

Urodziła się 15 września 1890 r. w Anglii. W wieku 11 lat, po śmierci ojca, zaczęła jeździć z matką po świecie. Był to początek jej życiowej pasji - podróżowania. W czasie pierwszej wojny światowej pracowała w aptece - stąd jej znakomita znajomość trucizn.

Pierwszą powieścią z postacią słynnego detektywa Herkulesa Poirota była "Tajemnicza historia w Styles", wydana w 1920 r. Z biegiem czasu sympatia autorki do detektywa malała, kochali go jednak czytelnicy. Był tak popularny, że w 1975 r. po ukazaniu się książki "Kurtyna", w której Poirot ginie, "New York Times" opublikował klepsydrę.

Agata Christie napisała ponad 80 kryminałów, a także kilka powieści obyczajowych pod pseudonimem Mary Westmacott. Jej książki, przetłumaczone na około 100 języków, zostały wydane na świecie w liczbie ponad 2 mld egzemplarzy. W księdze Guinnessa figuruje jako najlepiej sprzedająca się autorka wszech czasów.

Większość twórczości Christie została sfilmowana. Na podstawie jej utworów powstały też sztuki teatralne, komiksy, a nawet gry wideo. Pisarka zmarła 12 stycznia 1976 r.


"Rosemary znaczy pamięć"

W samobójstwo popełnione przez Rosemary podczas urodzinowego przyjęcia nikt nie wątpi. Choroba, depresja, trucizna w torebce. Motyw i narzędzie. Mija jednak pół roku i jej mąż George otrzymuje budzące wątpliwości anonimy. Niebawem w podobny sposób ginie i on.

Kto zyskał na tych zabójstwach? Były kochanek Rosemary? Jego żona? Może wreszcie młodsza siostra Rosemary? Wszyscy goście, którzy byli obecni na przyjęciu urodzinowym, mają swoje historie. A w owych historiach - wystarczający motyw...


"- Przeczytaj - powiedział George.
Iris spojrzała na listy. Informację napisano jasno i bez ogródek.
MYŚLISZ, ŻE TWOJA ŻONA POPEŁNIŁA SAMOBÓJSTWO. NIEPRAWDA. ZOSTAŁA ZABITA.
Drugi list brzmiał następująco:
TWOJA ŻONA ROSEMARY NIE ZABIŁA SIĘ. ZOSTAŁA ZAMORDOWANA.
Iris wciąż patrzyła na kartki, kiedy George ciągnął dalej:
- Nadeszły jakieś trzy miesiące temu. Najpierw pomyślałem, że to żart - okrutny, paskudny żart. Potem zacząłem się zastanawiać. Dlaczego Rosemary miałaby się zabić?"


[Wydawnictwo Dolnośląskie, 2011]