Dodany: 30.07.2014
|
Autor: Louri
"Przygotowując książkę o programie "Warto rozmawiać", nie sądziliśmy, że ukaże się ona w momencie, gdy program będzie już historią. Od początku mieliśmy poczucie, że jakoś odstajemy od tej telewizyjnej rzeczywistości, że nie pasujemy zbytnio do tego modelu ludzi spotykanych na korytarzu na Woronicza, że jesteśmy trochę z innej bajki. Niezależnie od tego poczucia, towarzyszyło nam przekonanie, że właśnie jesteśmy w TVP, bo na tym polega misja publiczna nadawcy i tak pojmujemy demokrację, wolność słowa i pluralizm mediów. Ten nieco inny sposób widzenia, o którym opowiadamy z Maciejem, Pawłem i Sylwią na kartach tej książki, przysporzył nam wielu wielbicieli, ale także wrogów.
Program "Warto rozmawiać" - jak ktoś nam powiedział - "dawał nadzieję", pozwalał inaczej patrzeć na świat, ale też (słychać było takie głosy) - jątrzył i "wzmacniał społeczne podziały". Po pewnym czasie jednak twórcy programu, a przede wszystkim ja, jako prowadzący, zostaliśmy zdefiniowani partyjnie... Od tego momentu niepotrzebne były już argumenty - wystarczy "pisowska" etykietka. To wszystko dzieje się w kraju, który uważany jest za kraj demokratyczny i w którym ludzie podobno cieszą się wolnością przekonań i wolnością słowa. Argument zaangażowania na rzecz jednej partii i stronniczości, sformułowany wprost przez dyr. TVP 1 Iwonę Schymallę, posłużył za pretekst do usunięcia programu.
W tytule naszego programu zakładamy, że rozmowa jest czymś korzystnym, cennym - społecznie pożądanym. Ostatnio okazało się, że rozmowa między Polakami jest wręcz niemożliwa. [...] Obserwowaliśmy to i widzieliśmy, jak coraz trudniej rozmawiać, jak coraz trudniej zapraszać strony do studia. [...] Wina nie jest rozłożona równo. Stosowane latami szyderstwa i retoryka niechęci zamieniały się w coś, co ostatnio nazwano "przemysłem pogardy". Tworzą go aktywnie zarówno politycy, jak i liderzy opinii, profesorowie i publicyści, dziennikarze, celebryci, o satyrykach oczywiście nie zapominając. Katastrofa smoleńska i reakcje na nią ukazały to wyraźnie. Żaden z autorów słów o kartoflu, o prezydencie pijaku, o dorzynaniu watah, o wypatroszeniu, o "dyplomatołkach", o bydle, o strzelaniu jak do kaczek, o tym, jaka wizyta, taki zamach, nie odwołał tych słów, nie przeprosił. Szok, jaki wywołała śmierć 96 naszych rodaków, na moment uchylił stan permanentnej wojny, ale już po kilku dniach, wraz z konfliktem o Wawel, wojna rozpoczęła się na nowo. Poruszenie narodowe, wybuch patriotyzmu, który ujawnił się w dniach żałoby, wywołał reakcję, którą rozpoznaję jako przerażenie w "ośrodku dystrybucji szacunku" ściśle współpracującym z obozem władzy. [...] W takiej atmosferze przyszło nam realizować program, który polega na rozmowie. I jeżeli wiadomo, że porozumienie jest niemożliwe, to cenna jest choćby wymiana argumentów, przy założeniu uczciwości i szczerości intencji stron.
Po 10. kwietnia 2010 roku próba zaproszenia przedstawicieli partii władzy lub członków rządu okazała się prawie niemożliwa. Mimo iż wraz z upływem czasu w sprawie katastrofy śledztwo nie posuwało się do przodu, a wokół narastało coraz więcej pytań, otrzymywaliśmy sygnały od szefostwa publicystyki TVP 1 i dyrekcji, że "widzowie są tym tematem już zmęczeni". Jednocześnie z Jedynki usunięto Joannę Lichocką, Bronisława Wildsteina, Anitę Gargas, Grzegorza Górnego, Tomka Terlikowskiego, Jacka Karnowskiego, Marka Pyzę, Marcina Wikło, Bartka Wróblewskiego. Jakoś dziwnie się złożyło, że wielu z nich to ci, którzy wobec katastrofy przyjmowali dociekliwy stosunek. Najlepszym przykładem jest tu Anita Gargas, której program "Misja specjalna" pierwszy pokazał niszczenie przez służby Federacji Rosyjskiej wraku samolotu. W wolnym kraju dziennikarka ta obsypana byłaby nagrodami - u nas straciła pracę. Zimą okazało się, że w nowej wiosennej ramówce na 2011 rok nie ma naszego programu. Mimo wielu naszych starań, nie zważając na tysiące apeli, listów wsparcia, wyrazów solidarności i życzeń pozostania w telewizji, decyzja dyrektor Schymalli nie została zmieniona. 22. lutego wyemitowaliśmy ostatni program".
(fragment wstępu)
Pozycja jest poświęcona niezwykle popularnemu programowi i jego twórcom. "Warto rozmawiać" wpisało się w krajobraz polskich mediów. Program był odbiciem przemian zachodzących w Polsce; mimo wyemitowania 255 odcinków jest ciągle aktualny i wzbudza wiele emocji. Książka opiera się na rozmowie z Janem Pospieszalskim, Pawłem Nowackim i Maciejem Pawlickim, porusza najbardziej aktualne tematy programu, takie jak: "Jaki seks w jakiej szkole?"; "Dziecko, płód czy odpad szpitalny?"; "Pigułka jak cukierek i cudowna szczepionka"; "Prawo do aborcji czy prawo do życia?"; "Rekolekcje w telewizji"; "Tolerancja geja"; "AIDS w USA chorobą homoseksualistów"; "Kobiety dyskryminowane"; "Anoreksja chorobą rodziny"; "Irlandio, oddaj mi mamę!"; "Mieszkanie własne nie jest na własność"; "Misja Tomasza Turowskiego"; "Tajemnica bezkarności"; "Reżimowe wietnamskie służby w Polsce"; "Kto nie ma praw człowieka?"; "Między życiem a śmiercią"; "Lektura obowiązkowa"; "SB a Lech Wałęsa"; "Górski przeprasza Mamadou Dioufa"; "Śledztwo katyńskie"; "Żywioł społeczny"; "Korupcja chorobą przewlekłą".
Jan Pospieszalski (ur. 1955), publicysta, współscenarzysta i prowadzący programy "Swojskie klimaty" (TVP), "Studio otwarte" (TV Puls) i "Warto rozmawiać" (TVP) oraz współautor filmów "Solidarni 2010", "Krzyż" i "Lista pasażerów". Muzyk, kompozytor, grał m.in. w zespołach Czerwone Gitary i Voo Voo.
Paweł Nowacki (ur. 1956), opozycjonista antykomunistyczny, dziennikarz, drukował pierwsze numery "ZAPIS-u" i "Niezależnego Pisma Młodych Katolików SPOTKANIA", współtworzył "Puls dnia" (TVP), "Studio otwarte" (TV Puls) i "Warto rozmawiać" (TVP), współautor cykli filmowych: "Historia III RP", "Media III RP" oraz dokumentów telewizyjnych: "Musimy odzyskać pamięć", "Duchem ciosany" i "Dies luctus".
Maciej Pawlicki (ur. 1959), publicysta, krytyk filmowy, b. dyrektor TVP 1, RTL 7 i TV Puls, producent, reżyser i współscenarzysta m.in. cykli "Warto rozmawiać", "Zacisze gwiazd", "Polacy", inicjator programu "Życie za życie" o Polakach zamordowanych za pomoc Żydom, reżyser m.in. filmów "Historia Kowalskich" i "Ksiądz od Wszystkich Świętych", "Śluby rycerskie", komisarz udziału Polski w Wystawach Światowych EXPO.
Sylwia Krasnodęmbska (ur. 1983), dziennikarka, laureatka konkursu o indeks na studia dziennikarskie Uniwersytetu Warszawskiego im. bp. Jana Chrapka, współpracowała z Radiem Grudziądz i redakcją Panoramy, wieloletni sekretarz redakcji i redaktor "Warto rozmawiać".
[Wydawnictwo M, 2011]