Książka: Muzeum ciszy

Może jestem dziwna, bo w dzisiejszym świecie globalizacji, integralizmu i wielu innych -izmów, ilekroć sięgam po powieść pisarza pochodzącego z egzotycznego dla mnie kraju, oczekuję treści niosących ze sobą nowe, nieznane, obce. I czuję się lekko zawiedziona, kiedy Argentyńczyk pisze o hitlerowskich Niemcach, a Kolumbijczyk swoim bohaterem czyni pełnokrwistego Anglika. Tak też było z powieścią Yoko Ogawy. Zdobywczyni nagród Akutagawy i Tanizakiego, a tu… miasteczko jak ze starej, znanej Europy. ...

Młody muzealnik przyjeżdża do prowincjonalnego miasteczka, by na zlecenie pewnej starszej pani utworzyć muzeum. Chodzi o kolekcję pamiątek, które kobieta gromadziła od dzieciństwa: niewiele wartych przedmiotów, które łączy tylko jedno - wszystkie zostały ukradzione właścicielom tuż po ich śmierci, nie zawsze naturalnej. Wśród setek rekwizytów znajdują się między innymi mumia psa, wypchana sowa, sekator zmarłego po upadku z drabiny ogrodnika, krążek domaciczny zamordowanej przed laty prostytutki czy aluminiowe tubki po farbie, która stała się ostatnim pożywieniem umierającej z głodu malarki. Muzealnik ma nie tylko skatalogować wszystkie pamiątki i spisać ich historie - do jego zadań należy także pozyskiwanie nowych eksponatów. I choć początkowo czuł się nieswojo, coraz bardziej fascynuje go obsesja staruszki. To, co miało być sprzeciwem wobec zapomnienia, stopniowo staje się niebezpiecznym fetyszyzmem. A śmierci, nie zawsze naturalnej, jest w miasteczku coraz więcej...

Przeplatające się w tej historii piękno i przemoc Ogawa opisuje spokojnym, przejrzystym językiem. Między eleganckimi zdaniami pełno jednak niedopowiedzeń i wymownego milczenia.


"Język prosty, chłodny i zdystansowany, a jednocześnie dojrzały. Poruszające obrazy i wizje. Thriller i dzieło filozoficzne w jednym".

www.amazon.de


"Yoko Ogawa potrafi w subtelny, a zarazem przenikliwy sposób opisać mechanizmy ludzkiej psychiki".

Kenzaburo Oë


"Intrygująca proza. Rytmiczny wzrost napięcia przypomina najlepsze muzyczne crescendo".

"Elle"


[Wydawnictwo W.A.B., 2012]

Ta powieść toczy się wolno, ale pięknie i na zakrętach przyspiesza do szybkości porównywalnych z Danem Brownem. Kiedy bohater zakrada się nocą do pewnego domu, ciśnienie skacze nam do ponaddźwiękowych wysokości. Ale sens jest inny - podążanie za pięknem ukrytym naprawdę bardzo głęboko, wręcz zakamuflowanym. Ci, których nie interesują tabloidowe piękności i photoshop, którzy w okruchach pamięci potrafią dostrzec budujące się misternie historie, odnajdą w bohaterach bratnie dusze i razem z nimi bę...