Książka: Falstaff

"Falstaff" to oryginalna, mocno nieprzyzwoita i przezabawna, acz nie pozbawiona gorzkich akcentów opowieść o losach jednej z najbarwniejszych postaci z dramatów Williama Szekspira.

Główny bohater i narrator, John Fastolf, postanawia u kresu żywota spisać (a raczej podyktować swoim sekretarzom) własne dzieje - kronikę walecznych czynów, podbojów miłosnych, przygód pod sztandarami książąt i królów, gęsto przetykaną dygresjami, żartami, anegdotami i refleksjami na rozliczne - poważne i niepoważne - tematy. Chociaż Szekspirowski bohater występuje w powieści pod zmienionym nazwiskiem, jest to ten sam fanfaron, kłamca, opój i lubieżnik, którego znamy z "Henryka IV" i "Wesołych kumoszek z Windsoru", a obraca się wśród innych postaci również wprost z Szekspira, odpowiednio "przykrojonych" przez Nye'a - dość wspomnieć, że Makbet jest u Fastolfa kucharzem, zaś Miranda i Ofelia współtowarzyszkami miłosnych igraszek.

[PIW, 1990]

Połowy nie zrozumiałem, a połowę zapomniałem, zanim się skończyło (że też nie ja to wymyśliłem :)). "Falstaff" to wielka, rozwlekła kniga, właściwie w całości monolog, aspirująca oczywiście do dialogu z Szekspirem (ale nie tylko). Jeżeli przyjemność doszukiwania się nawiązań stanowi dla kogoś clou lektury i jest wystarczająco oczytany, zwłaszcza w literaturze angielskiej - pewnie będzie mu się podobało. Falstaff ma chyba symbolizować starą dobrą Anglię, co odeszła - a może w ogóle odchodzące ...