Dodany: 19.03.2010
|
Autor: arachne
Dina, dziewczyna z polskiego sztetla przybywa do Argentyny jako żona sutenera.Pozbawiona dokumentów i uwięziona, przeżyje piekło, w którym pojawi się trzech różnych mężczyzn, potężny i sadystyczny sędzia, szalony pisarz, kronikarz rubryki policyjnej dziennika "Crítica", i młody zecer-anarchista, który ofiaruje jej szczerą miłość.
Powieść Elsy Drucaroff, osadzona w realiach Polski i Argentyny lat 20. ubiegłego wieku, porusza problemy prostytucji Polek żydowskiego pochodzenia w Buenos Aires, sytuacji żydowskiej diaspory i relacji polsko-żydowskich.
"Piekło obiecane" ukazuje losy podstępnie "werbowanych" w Polsce dziewcząt, które, szukając lepszego życia, wsiadały na statek do Nowego Świata zamężne z tamtejszym Żydem, zaproszone przez krewnych lub jako nielegalny "ładunek" taniej siły roboczej, lecz zaraz po przybyciu trafiały do burdeli. Celnie i bez pruderii autorka przedstawia historię młodej kobiety, odsłaniając przy tym zaskakującą skalę tego procederu.
Drucaroff z wyczuciem łączy gatunki – kryminał, romans, powieść drogi – zapraszając czytelnika w egzotyczną podróż w towarzystwie indywiduów z żydowskiego półświatka obu kontynentów i z anarchistycznego podziemia Argentyny, bolszewików, wywrotowców, idealistów i cyników ze środowiska lewicującej prasy oraz historycznych postaci literackiej bohemy Buenos Aires.
"Raz na jakiś czas zdarza się taka powieść – mocna, inteligentna, namiętna. »Piekło obiecane« Elsy Drucaroff jest doskonałym przykładem tego, jak autor może wykorzystać struktury danego gatunku literackiego, tworząc powieść przystępną, a zarazem wymykającą się klasyfikacji".
Mariana Enríquez, "La Mano"
"W swojej trzeciej powieści pisarka opowiada historię organizacji Zwi Migdal i jej powiązań ze społeczeństwem – obłudnym, oportunistycznym, antysemickim. Pozwoliła sobie nawet snuć wyobrażenie »przymierza« zawartego między prostytutkami i anarchistami lat 20. [ubiegłego wieku]. (…) Elsa Drucaroff nie zamierza osładzać przeszłości".
Silvina Friera, "Página 12"
"»Piekło obiecane« nie jest po prostu esejem historycznym ograniczającym się do relacjonowania i dokumentowania niesprawiedliwości. W formie fikcji literackiej zostały wyrażone przede wszystkim sprzeczności ludzkiej natury, nędza oraz wielkość człowieczeństwa. (…) Fabuła jest utkana z losów poszczególnych postaci, przedstawionych przy użyciu starannego języka o precyzyjnej intonacji".
Rogelio Alaniz, "El Litoral"
[Dodo Editor, 2010]