Książka: Marina

Carlosowi Ruizowi Zafonówi należy współczuć. Bowiem napisanie jednej z bardziej poczytnych książek ostatnich lat oprócz licznych błogosławieństw ma też swoje mroczne strony. Bo czyż sięgając po „Grę Anioła” lub „Marinę” nie mamy, choćby na poziomie podświadomości, nadziei na coś, co zawładnie nami tak samo silnie jak „Cień wiatru”? Czy nie spodziewamy się magicznych opisów Barcelony i baśniowego klimatu? Czy w końcu nie należy współczuć autorowi, który na początku książki (wyd. Muza, Warszawa, 2...

"Wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło…"[1] - słowa te niczym refren powracają na kartach "Mariny" Carlosa Ruiza Zafóna. Są klamrą spinającą opowieść, która rozgrywa się nie gdzie indziej, jak w ukochanej przez autora Barcelonie. Stare, zapuszczone posiadłości dzielnicy zwanej pustynią Sarrià czy widmowym miastem oraz ich mieszkańcy, zakładnicy przeszłości, pobudzają wyobraźnię Oskara – narratora i bohatera tej opowieści. Relikty dawnej Barcelony fascynują piętnastoletniego chłopca,...

Zafóna poznałam właśnie (dopiero!) przy okazji "Mariny". Pięknie napisana, pełna uroku, ale i niepozbawiona napięcia i akcji, która czyni pozycję niezwykle ciekawą, jest propozycją skierowaną raczej do młodzieży (w odróżnieniu od pozostałych książek Zafóna). Czytelnik poznaje niesamowitą historię, pełną nienawiści, miłości i obłędu, poznaje jednak też (a może przede wszystkim?) cudowne wnętrza Barcelony, po trosze osnute mgłą - jak w rasowym kryminale. Podążamy z Zafónem za młodym bohaterem i od...

Muszę przyznać, że odkąd sięgnęłam po "Cień wiatru" i "Grę anioła", stałam się zagorzałą fanką Zafóna. Trudno mi nawet dokładnie określić, co sprawiło, że dałam się pochłonąć bez reszty… Na pewno Barcelona, na pewno mroczna atmosfera, na pewno zapomniane książki. Zafón pozwolił mi wskrzesić miłość do książek w momencie, gdy praca i zmęczenie stały się moją codzienną wymówką. Bo od powieści Zafóna nie sposób się oderwać. Już od pierwszej strony czytelnika spowija woal tajemnicy, który nie opada n...

Zafón znów przypomina się polskim czytelnikom i robi to w wielkim stylu. Wszystkie księgarnie polecają jego książkę, która taka nowa wcale już nie jest, za to dopiero co została wydana w Polsce. Autor znów, tak jak w poprzednich książkach, zabiera nas do Barcelony, miasta pełnego tajemnic, wspomnień, zapomnianych zakątków. Oglądamy miasto oczami Oscara, młodego chłopca, który wraz ze swoją przyjaciółką Mariną usiłuje odkryć sekrety tajemniczej damy w czerni. Wszystko to dzieje się na ulic...

"Piętnaście lat później nawiedziło mnie wspomnienie tamtego dnia. Zobaczyłem chłopca błądzącego pośród mgieł spowijających dworzec Francia i imię Marina zabolało znowu jak świeża rana. Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret. A oto moja tajemnica".

fragment książki


Barcelona, lata osiemdziesiąte XX wieku. Óscar Drai jest zauroczony atmosferą podupadających secesyjnych pałacyków otaczających jego szkołę z internatem. Pewnego dnia wśród nich spotyka Marinę; od pierwszego wejrzenia wydaje mu się ona nie mniej fascynująca niż sekrety dawnej Barcelony. Óscar i jego przyjaciółka zaczynają śledzić zagadkową damę w czerni, odwiedzającą co miesiąc bezimienny grób na cmentarzu w dzielnicy Sarriá. I tak odkrywają zapomnianą historię rodem z "Frankensteina" i XIX-wiecznych thrillerów. A jej dramatyczny finał ma się dopiero rozegrać...


Carlos Ruiz Zafón jest jednym z najbardziej znanych i najchętniej czytanych pisarzy na świecie. Zadebiutował w 1993 roku powieścią dla młodzieży "El príncipe de la Niebla", wyróżnioną Nagrodą Edebé. Opublikowany w 2001 roku "Cień wiatru" stał się fenomenem literackim na skalę międzynarodową. "Grą anioła" z 2008 roku pisarz powrócił do Barcelony i Cmentarza Zapomnianych Książek. Przełożone na ponad czterdzieści języków powieści Zafóna podbiły serca milionów czytelników na wszystkich kontynentach.


[Wydawnictwo Muza SA, 2009]

Pięknie rozwijająca się tajemnica, która prowadzi nas w nieznane zakamarki. Powieść urzeka kunsztownymi opisami Barcelony. Aż chce się tam pojechać i odszukać opisywane miejsca. Momentami przeraża mrokiem. Doskonale nakreślone postacie długo pozostające w pamięci. Kunsztownie zaznaczone słowem detale. Warto przeczytać, nie będzie to strata czasu.

Po lekturze powieści „Cień wiatru” oraz „Gra Anioła” podeszłam do książki „Marina” z dużym zainteresowaniem, ale też z dużymi oczekiwaniami. Niestety, książka okazała się dla mnie bardzo dużym rozczarowaniem. Poprzednie książki Zafóna zachwyciły mnie swoją tajemniczością i ciekawie opowiedzianą historią, natomiast „Marina” wydaje mi się bardzo naciągana i „przekombinowana”. Misterną tajemniczość zastąpiła zwykła fantastyka bez polotu. Oczywiście całą historię można traktować jak metaforę ż...

Przygodę z Ruizem Zafónem postanowiłam rozpocząć właśnie od tego dzieła. Niestety, nie był to dobry start. Choć już okładka, tytuł i pierwsze kartki powieści zapowiadają niesamowitą historię, im dalej w nią brnęłam, tym byłam bardziej rozczarowana. Piękne romantyczne motywy jak gdyby nie zostały tu w pełni rozwinięte. Dałam się ponieść baśniowej atmosferze, przenieść w romantyczne zaułki Barcelony z lat osiemdziesiątych, lecz, moim zdaniem, autor stworzył tylko piękne zaplecze dla pięknej histor...