Użytkownik: FiloBook 01.05.2016 23:27 napisał(a):
Odpowiedź na: Krótko i na temat - Jak N... | grafzero Odniosę się do tego filmiku po kolei:

1. Streszczania (Spoilerowanie)
Jeżeli jest to możliwe należy tego unikać. Dobrze jest jeżeli recenzent (lub recenzentka) daje na początku ostrzeżenie, że w recenzji mogą się znaleźć spoilery. Warto też korzystać z kodu umożliwiającego odsłonienie/zasłonięcie fragmentu w którym znajduje się spoiler (o ile dany serwis to umożliwia).
Jednakże czasami ciężko jest ocenić, książkę (film lub cokolwiek innego) nie odnosząc się bezpośrednio do wydarzeń w książce. Czasami też np. ktoś może dzięki temu ocenić moralną słuszność danego bohatera, a inni użytkownicy mogą wymieniać punkty widzenia (często, ale nie zawsze) wnosząc coś owocnego w dyskusji.

2. Subiektywizm.
Fakt, warto doceniać obiektywne walory danej książki, filmu itd. - jednakże:
a) W niektórych książkach czy filmach bardziej oczekuje się obiektywności (np. filmy dokumentalne, książki naukowe), a w innych rozrywkowych bardziej ceni się wrażenia. Znajdzie się oczywiście cała masa pozycji gdzieś pomiędzy suchą rozrywką, a całkiem wartościową książką i wtedy pojawia się dylemat - czy oceniać wyłącznie subiektywne wrażenia, czy też obiektywnie treść? Przypuszczam, że większość idzie drogą środkową, co nie jest raczej samo w sobie ani złe, ani dobre. Poza tym, nikt nie zabroni komuś ocenić książki popularno naukowej bardzo słabo, bo jest napisana bardzo sztywnym językiem, nawet pomimo ocenienia wartości treści pozytywnie. Ja nie skupiałbym się, aby pozbawiać ludzi pisania subiektywnych opinii, raczej wolałbym, aby ludzie nauczyli się odróżniać swój własny subiektywizm i (mniej lub bardziej złudny) obiektywizm. Więc jeżeli ktoś zaczyna wylewać swoje subiektywne wrażenia i opinie, to dobrze jeżeli zaznacza to w tekście np. poprzez sformułowania "Moim zdaniem...", "W mojej opinii...", "Moje subiektywne zdanie jest takie, że..." itd.

b) „Wszelka bezstronność jest czymś sztucznym. Człowiek zawsze jest stronniczy, i bardzo zresztą słusznie. Nawet bezstronność jest stronnicza. Wywodził się ze stronnictwa Bezstronnych.” - Lichtenberg Georg Christoph
Trudno jest oddzielić subiektywność od obiektywności. Często doświadczenia z przeszłości formułują nasz sposób patrzenia i definiowania świata. Sądzę, że większości osób, które oświadczają, że wszystkie swoje decyzje podejmują suchą racjonalną obiektywną kalkulacją, za rzadko badają tą dziwną i tajemniczą osobę, która pojawia się w lustrze. Dobrze jest oczywiście jeżeli próbuje się wyjść poza własną subiektywność, jednak nawet ja sam nadal się tego uczę.
Aby nie być gołosłowny, podam tu dwie książki, które w mniejszym lub większym stopniu tego dotyczą: Intuicja: Jej siła i słabość (Myers David G.) ; Pułapki myślenia: O myśleniu szybkim i wolnym (Kahneman Daniel)

c) Nie widzę powodu, jeżeli ktoś pisze w pełni pochlebne lub w pełni negatywne recenzje. Jeżeli ktoś napisze euforycznie pozytywną recenzję, to prędzej czy później znajdzie się ktoś, kto w ramach pewnych bodźców (emocjonalnych lub racjonalnych), nie zgodzi się z daną opinią i napisze pod recenzją komentarz lub nawet napisze własną recenzję, która tak pochlebna nie jest (i vice versa). To się nazywa wolność słowa. Przeraża mnie jedynie fakt, że ludzie nie zawsze potrafią oceniać w krytyczny, ale nie koniecznie krzywdzący sposób. Zastanawiam się, czy gdyby nauczyciele/ki pozwalaliby nie zgadzać się z polonistami/kami z wizją nauczyciela to czy (przy drobnej asekuracji nauczyciela - przez dawanie wskazówek jak to robić), uczniowie nauczyliby się konstruktywnej krytyki i byłoby widać mniej hejtu w internecie.

d) Na początek mały cytat z „Ferdydurke” W.Gombrowicza:
"Nauczyciel: Hm... hm... A zatem dlaczego Słowacki wzbudza w nas zachwyt i miłość? [...]
Wałkiewicz: Dlatego, że wielkim poetą był!
[...]
Gałkiewicz: (wstaje) Ale kiedy ja się wcale nie zachwycam! Wcale się nie zachwycam! Nie zajmuje mnie! Nie mogę wyczytać więcej jak dwie strofy, a i to mnie nie zajmuje. Boże, ratuj, jak to mnie zachwyca, kiedy mnie nie zachwyca?
[...]
Nauczyciel: Ciszej, na Boga! Gałkiewiczowi stawiam pałkę. Gałkiewicz zgubić mnie chce! Gałkiewicz chyba nie zdaje sobie sprawy, co powiedział?
Gałkiewicz: Ale ja nie mogę zrozumieć! Nie mogę zrozumieć, jak zachwyca, jeśli nie zachwyca.
Nauczyciel: Jak to nie zachwyca Gałkiewicza, jeśli tysiąc razy tłumaczyłem Gałkiewiczowi, że go zachwyca.
Gałkiewicz: A mnie nie zachwyca.
Nauczyciel: To prywatna sprawa Gałkiewicza. Jak widać, Gałkiewicz nie jest inteligentny. Innych zachwyca."

Można rozmawiać o treści i znaczeniu historycznym danej książki itd. jednakże nie należy zmuszać innych, aby spodobało się komuś dana książka, bo treść(wartość) jest ważniejsza od subiektywnych wrażeń. Oczywiście można dyskutować, która książka ma większą wartość merytoryczną, ale zmusić kogoś do polubienia czegoś jest rzeczą równie bezsensowną jak próbowanie, aby woda w wodospadzie zaczęła płynąć w drugą stronę. Myślę, że dobrze jest, jeżeli pozwala się wyrażać innym własną opinię - nawet jeżeli osobiście się z nią nie zgadzamy.

3. Odradzanie lub polecanie
Fakt, nachalność potrafi być irytująca. Zwłaszcza jeżeli połączone jest to z silną (emocjonalnie zaangażowaną) krucjatą na wszystkich użytkowników. Jednak tu również powiedziałbym mniej więcej to samo co w podpunkcie 2c.
---

Moim zdaniem z jednej strony uwagi przedstawione w tym filmiku są słuszne, ale z drugiej strony zbyt jednostronne i w zbyt prześmiewczym i wywyższającym się tonie.

Użytkownik: FiloBook 02.05.2016 00:30 napisał(a):
Odpowiedź na: Odniosę się do tego filmi... | FiloBook Dopiero teraz spostrzegłem, że temat dotyczy FILMÓW recenzowanych na YOUTUBIE, ale wiele z tego co powiedziałem można do tego odnieść :)

Użytkownik: grafzero 07.05.2016 12:25 napisał(a):
Odpowiedź na: Odniosę się do tego filmi... | FiloBook 1) Wiadomo, że jedno czy dwa zdania o fabule to nic złego. Tylko, że wiele recenzji to właśnie tylko i wyłącznie streszczenie plus to się podobało, a tamto nie. I koniec. To nie jest recenzja.
2) Zaznaczam, że tak do końca wybić się na obiektywizm jest niemożliwym. Oczywiście powiedzenie "moim zdaniem to..." albo "było to irytujące dla mnie bo... ale dla kogoś może być ciekawe" rozwiązuje sprawę, tylko czy aż tak często jest potrzebne? Czy zamiast mówić "nachalna amerykanizacja jaka wylewa się z kart książki odrzuciła mnie na samym początku" lepiej powiedzieć "książka jest peanem na cześć USA"? Dajmy czytelnikowi zdecydować samemu.
3) Mogę sie zgodzić z większością zarzutów, ale klasyki będę bronił do upadłego. Nie dlatego, że mi się podoba. Klasyka nie ma się podobać - ma być klasyką. Cała ta słynna scena z Gombrowicza jest moim zdaniem pudłem bo odnosi się tylko do jednego aspektu - do kryterium emocjonalnego ("zachwyca"), a przecież nie o to tu chodzi. Dla przykładu - nie znoszę Gombrowicza. Pewnie kiedyś w jakimś filmie to powiem, ale z całą pewnością nie będzie to recenzja. Gdybym się za taką brał to musiałbym przedstawić cały wkład Gombrowicza w kulturę. I choć uważam go za "drugorzędnego z pierwszorzędnych" niewolnika kopania się formą i nadętego buca, to oddałbym mu to, że swoje osiągnął. Nie, nie - zmuszać kogoś żeby zachwycał się klasyką to zbrodnia. Ale zmusić go do tego, żeby ZROZUMIAŁ dlaczego zachwycali się nią inni - to konieczność.


Jeszcze co do zgadzania się lub niezgadzania z nauczycielami. Fajnie byłbym za, ale obawiam się że efekt byłby pożałowania godny. Prosty przykład - studia filologiczne studentka kłócąca się wykładowcą, ze nawiązania do Iliady w "Świat. Poema naiwne" Miłosza są nawiązaniami do Biblii. Nie wiedziała do czego, ale na pewno takie były. Obawiam się, że na tym by się skończyło.
4) Jeśli uraził się mój ton bo najmocniej przepraszam.