Książka ta tak naprawdę zatacza krąg między uczuciami matki, dzieci... a matki. Sądzę, że Siesicka pisała tą książkę bardziej dla matek niż dla młodzieży.

Ale może trochę więcej o samej fabule: na pierwszy rzut oka normalna rodzina: matka, ojciec, dwójka dzieci, no, może już nie dzieci, bo są to już dorośli ludzie. Dziewczyna - Miśka - ma problem z własnymi uczuciami do niewidomego chłopaka, chłopak zadaje się z podobno szemranym towarzystwem, ojciec nie odzywa się, chociaż pewnie by chciał, a matka... cóż, matka cały czas się martwi.

Książka, pomimo fabuły "takiej sobie", jest niesamowita. Gorąco polecam.