Czasem zdarza się tak, że nie można jednoznacznie ocenić książki. Z jednej strony budzi obrzydzenie, czytając mam chęć rzucić w kąt i zapomnieć, że brałam ją kiedykolwiek do ręki. Z drugiej jednak… nie mogę się powstrzymać i niemal połykam kolejne słowa, zdania strony.
Książka niejednoznaczna, której nie sposób ocenić, powiedzieć, czy była "dobra", czy polecić ją komuś. Nie lubię się bać (nie "tak"), nie umiałam się oderwać. Nie umiem wytłumaczyć, dlaczego akurat ta pozycja wywołała we mnie tak skrajne emocje.
Jednak zachęcam. Magia słów powoduje, że każdy szmer traktowałam jak tupot małych nóżek, wielu nóżek z pancerzykiem.