Znana niegdyś malarka, której gwiazda ostatnimi czasy nieco przygasła, umiera nagle w swej pracowni na strychu. Do małego domku w kornwalijskim miasteczku powinna teraz zjechać czwórka dzieci, lecz jeden z synów Rachel i Antony’ego zmarł tragicznie, nie dożywszy dorosłości, a córka… któż wie, gdzie się teraz podziewa… Porządkowanie rzeczy pozostałych po zmarłej budzi wspomnienia – a te jakże są odmienne od tego, czego można by się spodziewać po takiej prowincjonalnej rodzinie! Nie tylko dlatego, że bycie mężem lub dzieckiem słynnej artystki to niecodzienne doświadczenie… ale i dlatego, że Rachel przez całe życie zmagała się z dramatem choroby psychicznej. Psychoza dwubiegunowa pod pewnymi względami jest może mniej przerażająca niż schizofrenia, ale i tak wystarczająco dokuczliwa, by pozostawić ślady w psychice bliskich dotkniętej nią osoby.

A okazuje się, że traumatyczne reminiscencje i gen choroby przekazany córce to nie wszystko – Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu!

Wydarzenia, relacjonowane przez narratora zewnętrznego z perspektywy poszczególnych osób dramatu (również tych nieżyjących), przeplatają się pozornie chaotycznie, lecz po dłuższej chwili czytelnik zdaje sobie sprawę, że taka, a nie inna chronologia potrzebna jest dla stopniowego odkrywania tajemnic z przeszłości. Każda odsłona zaczyna się „obrazkiem z wystawy” – opisem z fikcyjnego katalogu ekspozycji prac Rachel i pamiątek po niej – którego treść w jakiś sposób, często ledwie uchwytny, wiąże się z tym, co zostanie opowiedziane. Ta ciekawa technika kompozycyjna, pomysłowa fabuła i dobry styl stawiają „Obrazki z wystawy” ponad przeciętne czytadła; gdyby nie końcowy epizod, który wydaje się wstawiony nie na swoje miejsce i któremu brakuje dostatecznej mocy, by postawić ostatni akcent nad tą bogatą w zaskoczenia opowieścią, dałabym jeszcze wyższą ocenę.