Użytkownik: marta15520 23.10.2007 19:46 napisał(a):
Odpowiedź na: Pani Beata chyba nie doce... | karinka1 Masz rację, niewielu ludzi może żyć w samotności. Ja na przykład potrzebuję do życia rodziny, znajomych, spotkań z przyjaciółkami.... Ja bym potrzebę obcowania z innymi ludźmi nazwała jedną z podstawowych potrzeb psychicznych człowieka. To jest jednak bardzo ważne, bez innych ludzi człowiek się nie rozwija, nie ma wzorców...
Według mnie spotykanie się z ludźmi jest bardzo potrzebne, ale jak kto woli... ;-)))

Użytkownik: marteks 19.05.2008 19:21 napisał(a):
Odpowiedź na: Masz rację, niewielu ludz... | marta15520 Czy ta książka jest o samotnośc?Odradzacie?

Użytkownik: niebieski ptak 19.05.2008 20:22 napisał(a):
Odpowiedź na: Masz rację, niewielu ludz... | marta15520 Przecież to nie jest jest książka o życiu w samotności!!!
Być może nie jest to wybitna literatura ale ja nazwałabym to raczej "zaprzyjaźnianiem "się ze sobą Samym{to o czy ta książka "mówi" m.in}.Młodszy czytelnik z pewnością wyciągnie coś dla siebie z niej.Rozwijać sie można i bez innych ludzi ewentualnie nie ma się z kim informacjami wymieniać aczkolwiek to trochę fałszywe przekonanie że inni są gwarantem rozmaitych procesów ewolucyjnych.

Użytkownik: kaszaa_w 24.07.2009 18:53 napisał(a):
Odpowiedź na: Pani Beata chyba nie doce... | karinka1 Beata Pawlikowska zupełnie nie nawołuje do samotności. Moim zdaniem stara się raczej przekonać innych, na podstawie swoich doświadczeń, że niemożliwe jest bycie z innymi ludźmi, tak naprawdę i do końca, dopóki nie zaprzyjaźnimy się ze sobą, dopóki nie zaczniemy zastanawiać się nad tym kim jesteśmy. Uważam, że była bardzo przekonująca mówiąc o tym, że bez względu na wszystko nie powinniśmy rezygnować ze swoich marzeń, z określania celi i dążenia do nich, ponieważ to pozwala nam na odnalezienie czegoś bardzo wartościowego.

Użytkownik: Lei 07.12.2011 23:11 napisał(a):
Odpowiedź na: Beata Pawlikowska zupełni... | kaszaa_w Komentarz wyżej wg mnie najlepiej ocenia książkę i wyciąga sedno z przekazu Pani Beaty. Ponadto uważam, że szczęścia swojego nie można uzależniać od innych osób- mam na myśli chłopaka czy dziewczynę. Podziwiam Panią Beatę za to, że potrafi czerpać wielkie szczęście z samego życia i każdej chwili tutaj. Ja wciąż poszukuję pasji, która ubarwi moje życie, da spełnienie i ma nadzieję, że to odkryje.
Książka dała mi dużo do myślenia i dużo nadziei i siły aby nie siedzieć bezczynnie tylko samemu kształtować swoje życie. Za ten pozytywny efekt po przeczytaniu książki oceniam ją na bardzo dobry :)