Zadecydowała okładka. Wśród wielu książek nęciła łagodną zielenią i intrygowała niewyraźnym, czarno-białym zdjęciem dziewczyny. Chwyciłam ją i dopiero w domu dowiedziałam się, że trzymam w ręku powieść noblisty :-) Trudno pisać o tej powieści, żeby nie zepsuć innym przyjemności czytania i aby ich nie zniechęcić.
Nie jest porywająca, ale ma w sobie takie nieokreślone "coś", co powoduje, że jest ciekawa.

Opowieść o Davidzie Lurie, mężczyźnie po pięćdziesiątce, wykładowcy na Politechnice Kapsztadzkiej. Nawiązuje romans ze studentką. Przynajmniej on nazywa to romansem, władzą Erosa. Co na ten temat myśli dziewczyna - nie wiemy.
W każdym razie coś albo ktoś ją podkusiło, by złożyć pozew o molestowanie seksualne. David sam uznaje się winnym, opuszcza uczelnię i jedzie do swojej córki Lucy, która samotnie prowadzi farmę - hoduje kwiaty, warzywa, prowadzi "psi hotel". Przyjeżdża tam z piętnem hańby - hańby starszego mężczyzny, który uwiódł młodą dziewczynę. Motyw Lolity. Stara się nie myśleć o całym incydencie, ale wciąż ktoś mu to przypomina, zmusza do rozmyśleń na ten temat.

I znowu niecodzienna sytuacja - farmę nawiedzają... można nazwać ich tylko jednym słowem - gwałciciele. Ojciec, którego zamknięto, nie jest w stanie pomóc córce. Sam też ucierpiał podczas tej wizyty. Ale teraz jego córka, która chciała zyć na tej ziemi, która chciała żyć spokojnie, w zgodzie z naturą - ona również musi żyć z piętnem hańby. Musi zająć stanowisko w swej sprawie, rozważyć, co zrobić, rozważyć każdą z możliwych dróg, wyjść. W Davidzie od momentu pozwu zachodzą zmiany. Powolne, jakby leniwe, oporne, ale zauważalne.

To jego powieść, to powieść o nim. Narrator skupia swoją uwagę na Davidzie, zna jego myśli, uczucia, całe bogactwo Davidowego życia wewnętrznego. Inni w tej historii są postaciami drugoplanowymi. Nie dlatego, że są mniej ważni. Gdyby to była historia o każdej owej "drugoplanowej" osobie, wówczas David byłby w tej historii postacią drugoplanową. Życie każdego skupia się wokół własnej osoby. Na innych narrator patrzy oczyma Davida. Nie wiemy nic ponad to, co on sam wie, co mu zechcą powiedzieć. Na tej podstawie ustanawia włąsne sądy, opinie, zmienia postawy życiowe...