Zawziąłem się i przeczytałem Szatańskie wersety (Rushdie Salman) , o których jakiś czas temu było bardzo głośno. Czy jeszcze jest? Mi się nie podobały.

Ogólnie odbieram je jako portret/rozliczenie problemów tożsamościowych współczesnych Hindusów: kraj bardzo niejednolity tak społecznie, jak etnicznie i z tytułu różnorodności religijnej, dodatkowo przyciskany światem islamu, pod przytłaczającym dziedzictwem kolonializmu - i ambiwalentnymi uczuciami: niechęci do byłych "okupantów", połączonej z podziwem dla "stolicy Wilajatu"=Londynu (trochę przypomina to polską czołobitność wobec Zachodu i USA - czyżby więc Ziemkiewicz miał rację, utrzymując, że Polacy mają mentalność postkolonialną?).

Powieść trudna do zrozumienia dla osób o umiarkowanej (tak jak moja) znajomości tematu wierzeń i legend islamu, realiów Indii, tematów toczących hinduską diasporę. No i całkowicie niezrozumiały dla mnie był w swej istocie i roli motyw przemiany Gibrila i Saladyna w mutantów o cechach archanioła i szejtana odpowiednio. Chyba tylko, aby pokazać, jak głęboko mogą być w ludziach zakorzenione archetypy kulturowe i jak potrafi je wyrugować wychowanie poza krajem nimi przesiąkniętym.