Pewien mój przyjaciel przeczytawszy Zakon Krańca Świata 2 (Kossakowska Maja Lidia) (również pierwszy tom), orzekł, że nasza sympatyczna wiedźma napisała tę powieść pod wpływem jakichś grzybków. A to w jego wydaniu komplement, bo do końca chyba nie zrozumiał, albo nie chciał skupić się na tej powieści. Ja po tej diagnozie postanowiłem przeczytać uważnie. I nie zawiodłem się. Przede wszystkim dominuje niezwykle plastyczny opis zwizualizowanych przeżyć głównego bohatera. To duża sztuka przenieść wyobraźnię i zawirowania naszej wyobraźni lub świadomości na obrazy, które są czytelne w naszej rzeczywistości. A do tego znakomite rozwiązanie z własnym azylem, czyli miejscem, gdzie możemy schronić się z najbardziej intymnymi myślami i przeżyciami. Poruszające. Bardzo polecam. Niekiedy oszałamia rozmach plastyczny i niezwykła wrażliwość autorki. Niekiedy denerwują dialogi, a zwłaszcza monologi bohatera, można mieć pretensję do fabuły, ale przecież można mieć do wszystkiego pretensje. Warto brać z tej powieści to, co najpiękniejsze. Mam wrażenie, że mi się udało.
Kochana wiedźmo "na grzybkach", pisz tak dalej. Po tej lekturze nie wiem, kto jest lepszy w wizualizacjach: Ty, czy Grzędowicz. Cieszę się, że mam Was oboje.