Teksty i komentarze

"Niby pisze to 10-letni chłopiec, więc miejscami autor naśladuje sposób myślenia i mówienia dziecka, a jednak co chwilę pojawiają się jakieś wyrażenia młodzieżowe" Dziecko dziesięcioletnie to już takie dość duże, nieprawdaż? :) Chyba nie dziwne więc, jeśli czasem używa wyrażeń młodzieżowych, zwłaszcza, jeśli ma kontakt z nastolatkami, a Oskar z tego, co pamiętam, miał.

Odpowiem za Marylka. Bolek to bohater przepięknej książki Doroty Sumińskiej: Świat według psa: Opowieść jamnika Bolka

Marylku, Bolek to z jakiej książki? :) Bo wszystkich wymienionych wyżej już znam i baardzo lubię, to i jego bym chciała. :-)

To jak kiedyś pożyczę Marylkowi, to po przeczytaniu przez nią może polecieć do Ciebie i czekać u Ciebie aż przeczytasz Deweya :) Ja mam 2 egzemplarze: recenzyjny i "normalny", więc w ogóle nie odczuję tego, że nie będzie u mnie :)

Nie mam co do tego wątpliwości (jeszcze po drodze polubiłem m.in. Homera i Koko:D) - tylko czasu na zaznajomienie się z Deweyem brakuje:(

Tak czy tak, jeśli nie nazwać tego inspiracją, jakiś wpływ był. :) Chyba żaden, nawet największy geniusz, nie może być do końca "prekursorski"; zawsze korzysta się z jakichś współczesnych sobie nurtów albo sposobów myślenia, jeśli nie naśladując je, to przeciwstawiając się im. Piszę teraz (właściwie to powinnam pisać...) pracę maturalną o Leśmianie i też się troszeczkę, przez bliższe poznawanie jego twórczości, rozczarowałam, bo z początku ja...

Misiaku, skoro polubiłeś Bolka, to i Deweya polubisz. :)

No to ja się nie zastanawiam i daję do schowka! A "Dewey" już za długo u mnie czeka na przeczytanie.

Ja też się mocno zastanawiałam, co to będzie. A to 9 historii ludzi i kotów, ich relacji, które mocno wpłynęły na życie jednych i drugich. Przeczytałam mniej więcej 2/3 i ogólnie mówiąc: podoba mi się :) A dwie historie: o Kocie Bożonarodzeniowym oraz Ciasteczku chwyciły mnie za serce :)

Rozumiem :) Nie wiem, jak się do tego odnosi "góra" ;) Ale do tej pory nikt się mnie nie czepiał, więc sądzę, że dopisek o blogu wystarczy.

Ja właściwie też :)

Ja też:)

O matko i córko :D To chyba często zakupy robiła i dużo drobnych jej wydawali :D Ja z moim trybem życia, to raczej będę musiała jednak bazować na tym, co mam na koncie, nie uzbieram zbyt wiele z drobnych :D Ależ piękna historia :D

Witaj w klubie Anek, prawidłowa interpunkcja, to niestety mój słaby punkt. Stawiam te przecinki na wyczucie. :)

Enga, ja jako nie pisujący recenzji, po prostu chciałem mieć jasność, czy trzeba zamieszczać pod recenzją wszystkie miejsca, gdzie została wcześniej opublikowana.:)

Witaj, myślę, że zadomowisz się u nas na dłużej. :) Tak bardzo, to się nie ograniczaj, Twoje teksty są bardzo dobre. Mi nie przeszkadza, że piszesz tu i ówdzie, tylko po co tak wszystko od razu? Powstaje dylemat, który tekst najpierw pochwalić. :)

Długopisy zabierz, przydadzą sie do wypisywania pocztówek. :-D

Znam taką historię: jedna moja koleżanka, spodziewając się przyjazdu nieletnich bratanic, codziennie odkładała drobne, jakie pozostały jej z zakupów, ale naprawdę drobne, czyli tylko monety poniżej 1 zł. Po kilku miesiącach wręczyła przybyłym dziewczynkom garnuszek z uzbieranym dobrem - po przeliczeniu okazało się, że jest tam nieźle ponad 1000 złotych! A najwyższym nominałem było, przypominam, 50 gr. Nie pamiętam tylko, jak długo ona to zbierała...

A wiesz, że właśnie niedawno zastanawiąłam się nad tymi "Dziewięcioma wcieleniami" - nie byłam pewna, czy to nie są jakieś, za przeproszeniem, popłuczyny powstałe na bazie popularnośći samego Deweya i jego historii. Skoro jednak mówisz, że książka Ci się podoba, to jasne, że chcę ją przeczytać. Do kolejki pożyczkowej chętnie się zapiszę. :) I w tej sytuacji sądzę, że "Życie na trzy psy" to jest coś dla Ciebie. Na pewno Ci się spodoba też! :)

:)

O właśnie! Ja mam dwanaście złotych w funduszu pocztówkowym. I kilka długopisów. :)

Zupełnie niedawno czytałam o Deweyu i ta historia mnie urzekła :) Widzę więc, że szansa na to, że i ta książka mi się spodoba jest duża :D A teraz czytam właśnie książkę, która powstała po opublikowaniu historii kota Deweya, czyli Dziewięć wcieleń kota Deweya. Również bardzo ciekawa. A jakie koty są tam opisane! Niektóre urywki czyta i się zdumiewam, jak to być może :) PS. Mogę pożyczyć jak kiedyś będziesz miała ochotę na przeczytanie ;)

I to jest dobry pomysł - zrobienie skarbonki na spotkania biblionetkowe. I co roku odkładać cosik na ten cel :D

Anek, koniecznie! Już teraz zacznij ich przygotowywać, że w ostatni weekend sierpnia będą mieli króciutki a pożyteczny urlop od Ciebie i Twojej stałej obecności, niech się cieszą na odmianę! ;) A ja się cieszę na spotkanie. :)

Wydaje mi się, że przychodząc tutaj solidnie się do swoich marzeń zbliżyłeś. :)

Trzymam cały czas! Juz teraz, dziś, odłóż pierwsze 2 złote (koniecznie dwa, a nie jeden!). ;)

Tak, czytałam i bardzo, bardzo ją lubię, promuję, gdzie mogę. Jest to przepiękna "psia" książka, to znaczy o tym, jak pies może pomóc człowiekowi w trudnej sytuacji. W tragicznej wręcz. Jak ustawia do pionu i nadaje sens. Taka psia wersja Deweya - a propos czytałaś o Deweyu? Dewey: Wielki kot w małym mieście Tylko się nie spodziewaj wielkiej literatury w sensie stylu. To taki reportażowo-wspomnieniowy kawałek, z elementami dziennika. Ale poni...

Zrobione:)

To ja trzymam kciuki za Twój "domowy" urlop, a Ty trzymaj za moje finanse :D

Hahahaha... O tak, temu autorowi należało się to zdecydowanie. W ogóle autor to określenie jakby na wyrost w tym przypadku :p