Teksty i komentarze

O "Undo" nie tylko słyszałam, ale nawet oglądałam:) Chyba każdy chciałby coś zmienić w swoim życiu, cofnąć się w czasie i postąpić inaczej. Ale za jaką cenę? Jak lubisz takie krótkie filmy, to może spodoba Ci się "Mantis" Grzegorza Jonkajtysa. Można powiedzieć, że to film o doskonałości, o spełnionych marzeniach. I co one ze sobą niosą. Z krótkimi filmami to jest też tak, że zawierają mało słów, ale dużo znaczeń, puenta ...

No i skończyłam "Jeźdzca miedzianego" Pauliny Simons. Polecanka biblionetkowa. Udana! Książka mnie wciągneła, choć nie w stopniu katastrofalnym dla normalnego życia :))) Napisana przejmująco i obrazowo historia Tatiany Mietanownej i Aleksandra Biełowa (vel Arthura Aleksandra Barringtona). Tania to młodziutka i początkowo nieznośnie naiwna mieszkanka Leningradu, wkraczająca w dorosłość w brutalnych czasach II wojny światowej. Przeżyła śmierć całe...

- Nudno jest na tym świecie, proszę państwa!... Od tych słów Mikołaj Gogol wszczął rozmowę na parnasie wielkich myślicieli. Widząc znakomitą uwagę Rosjanina reszta przybylych z szelmowskim uśmiechem popatrzyla sobie w oczy i czekała na kolejne uzewnętrzninie któregoś z tu zebranych... - Jeśli w Ameryce można ukraść kuferek,można też tu i ówdzie skłamać...-powiedział z pełną emfazą Franz Kafka...Tego już nikt nie zniósł. Wszyscy wybuchnęli dia...

No nareszcie... Już myślałam, że się nowej czytatki nigdy nie doczekam. :-)

Mnie udalo sie spedzic jeden dzien w Hawanie. Niezapomniane przezycie. Duzo miejsc zwiazanych z Ernestem Hemingwayem i jego miloscia do Kuby. Szkoda tylko, ze nie zdazylam sie przed wyjazdem "swiadomie zainspirowac". Wlasciwie dopiero po zwiedzeniu Hawany zaczelam tym tematem interesowac, dowiadywac, czytac, ogladac filmy dokumentalne. Powinno byc odwrotnie!

:)

Na horyzoncie zniknęła już ostatnia czerwona kreska – słońce całkiem już zaszło i powoli nadchodził mrok, niosąc przeczucia strachu i zagrożenia. Ciemny, ponury zazwyczaj las jeszcze niżej pochylił się w swojej srogości, jeszcze bardziej się zasępił. Gdzieś górą przeleciały jakieś spóźnione ptaki krzycząc jakby w rozpaczy, w przeczuciu czegoś strasznego, co za chwilę ma nadejść. Do lasu wiła się polami piaszczysta polna droga. To właśnie nią, aż ...

Dziękuję, wysłałam Ci maila :)

Amsterdam też bym zobaczyła, ogólnie kilka miast holenderskich. Jak narazie to widziałam Hagę, a dokładniej to plażę w Hadze ;-).

Hihi, a oglądałaś Hair? Mnie też Michał zatrzasnął w helikopterze i już tu zostanę. Czajka zresztą albo śpi, albo czyta jakieś książki historyczne. Stracona dla świata. :-)

Bardzo się cieszę, że "Córka..." Ci się spodobała, mnie zupełnie zauroczyła... Szkoda, że oprócz niej w Polsce wydana została tylko jedna książka pani Henriksen, i to cieniutka:/

Dziesiejszy wieczór spędzam nad lekturą. Niestety nie przypadła mi do gustu. "Życie na niby" Kazimierza Wyki to zbiór esejów dotyczących czasów II wojny światowej. Wysoko cenię sobie publicystykę tego autora, jednak tutaj - jak dla mnie - za dużo jest polityki. Chociaż z drugiej strony...ta eseistyka jest dość przystępna w odbiorze, więc nie jest tak źle. Ciekawe czy macie podobne odczucia??? Są w tym zbiorze też dobre momenty - właśnie opisy "...

Mnie się marzy Paryż, Rzym, Amsterdam i jeszcze kilka innych... ;)

Masz rację, ciekawostki technologiczno-naukowe są fascynujące (na przykład nanotechnologia), ale równie ciekawa jest niezmienność aspiracji, dążeń, generalnie zachowań ludzkich, bez względu na "dekoracje" w jakich akcja się rozgrywa. Pozdrawiam i mam nadzieję, że spodoba ci się Connie Willis. :)

Też zanotowałam przy czytaniu ten pierwszy cytat. Właśnie skończyłam czytać tą książkę i przeglądam wszystko co jest napisane o niej w Biblionetce. Niezapomniana książka.

Veverico napisałaś mi, że promujesz tą książkę, więc daję komentarz do twojej czytatki:) Właśnie skończyłam czytać Córkę wikingów i żałuje, że to już koniec. Na początku książki oceniałam na 5. Jednak książka na tyle mnie wciągnęła w tamten świat i zmusiła nawet do zastanowienia się nad własnym życiem i wiarą, że gdy skończyłam czytać książkę oceniłam ją na 6. Przez "Krystynę, córkę Lavransa" nie przeszłam. Głównie przez Krystynę, k...

Jamario, jeżeli tylko chcesz, filmy wędrują na płytę a następnie pocztą do Ciebie :)

No tak, zapierałam się że na pewno Ci się nie uda, ale chyba zacznę w to wątpić :D A wiesz, w "Sztuce spadania" ogromne wrażenie zrobiła na mnie postać generała... Sama nie wiem dlaczego. Zapadł mi jakoś w pamięć... Mam coś, co mogłoby Ci się spodobać. Filmik niejakiego Marcina Waśko pt. "Undo". Niecałe trzy minuty. Refleksja nad tym, czym jest przeszłość i jaki ma związek z teraźniejszością. Słyszałaś o tym? Na nast...

O właśnie:) Dokładnie tak.

H. [Kolekcjoner] „>Wierzę... w moją duszę: Rzecz<. Leon Deubel, „Euvres, Paris 1929, str. 193” – str. 230 ---------------- „>Tłum​ tłoczy się w pasażu Vivienne, gdzie go nie widać, i omija pasaż Colbert, gdzie widać go może zanadto. Pewnego dnia ów tłum postanowiono przyciągnąć przyjemną muzyką, która co wieczór napełniała rotundę i niewidzialnie wypływała przez okna antresoli. Ale tłum przyk...

Temat juz był omawiany : zobacz na Forum Problemy filozofii - Bertrand Russell

Spadek? Cicho mów, bo go fiskus dopadnie; nie dość, że nie uiścił podatku spadkowego, to jeszcze się nie przyznał, że ma antyki...czuję kłopociki...

He he he he, które? Chyba te już całkim dorosłe (a i to nie zawsze):-)))

Dziękuję bardzo za tytuły i autorów, teraz wiem od czego zacząć:))

Najbardziej lubiłam wbijać gwoździe w podłogę, w ścianę (pani kochana, to było budowane z cegły i jak te gwoździe wchodziły! Nie to co teraz...wiertarka z udarem czasem wysiada!) Dostałam wprawdzie potem jakąś deskę, ale to już nie to samo.:-) A wczoraj wbiłam się wew spódnicę. Starą. Sukces!:-)))

Jakozak: otóż wtedy, to nie. Za to niedawno chyba tak, bo zamiast czytać książki, to ja jestem TU i czytam O książkach:))) A sterta do czytania rośnie.... A kopnęło raczej porządnie, uzależniająco:)))

Mam, mam! Co prawda zacznę od drugiego tomu, więc może historyczne podłoże mi umknie, liczę jednak,że Melanowicz omawiając współczesną prozę japońską, tak czy tak, sięgnie do źródła. Zachwycił mnie tym,że w tłumaczonych przez niego książkach nie brak obszernych objaśnień dotyczących różnych zjawisk w kulturze Japonii, np. dotyczące teatru japońskiego w "Niektórzy lubią pokrzywy". Chociaż sam Tanizaki fantastycznie to wszystko opisuje, t...

:-)))))

W Irlandii mieszkałam na zachodnim wybrzeżu, niedaleko Limerick w którym działa się świetna książka McCourta "Popiół i żar" (tyle że kilkadziesiąt lat temu). Byłam tam, ale bardzo mnie rozczarowało... Takie posępne miasto bez atmosfery.

Ja mam tak, że kiedy jestem w jakimś miejscu, które mnie oczaruje to, aby przedłużyć wspomnienie szukam książek, których akcja umieszczona była by w tym miejscu. To pozwala mi jakby na ponowny powrót w tamto miejsce.