Teksty i komentarze

O co założył się ojciec Gabriela tuż po upojnej nocy, podczas której nasz bohater został poczęty? Dlaczego jego matka nigdy nie chciała zdjąć ze ściany portretu Che Guevary? Jaki wpływ mogła mieć dyktatura w Chile na to, że w wieku dwudziestu pięciu lat Gabriel wciąż pozostaje prawiczkiem? Co przydarzyło się podczas wyprawy na Antarktydę po górę lodową - największą atrakcję pawilonu chilijskiego na Światowej Wystawie w Sewilli? To tylko kilka pyt...

Moim głownym książkowym celem w tym roku, jest przeczytanie "Hrabiego Monte Christo" A. Dumas'a. Poza tym planuje by rok 2007 upłynął pod znakiem klasyki:)

Żyjąc wśród ludzi należących do różnych narodowości, poznając ich obyczaje, obserwując ich przyzwyczajenia i tradycje, nauczyłem się patrzeć krytycznie na swoje własne przyzwyczajenia i tradycyjny model myślenia. Napisałem tę książkę dla ludzi, którzy, tak jak ja, cenią sobie nade wszystko wolność – ten podstawowy przywilej dziecka Kosmosu, którym w gruncie rzeczy jest każdy z nas. Wolność nie jest produktem, nie można jej kupić, ani nawet zdo...

Z jakże wielką przyjemnością przeczytałam twoją recenzję! Zwróciłaś w niej uwagę na wiele ciekawych rzeczy i pięknie opisałaś to, co warto w niej dostrzec. Sama jestem świeżo po lekturze tej książki i pewnie trochę dlatego interesuje mnie jak inni odbierają "Norwegian Wood". Na pewno nie jest to książka banalna, choć napisana zwodniczo prostym językiem.

W tym roku dzięki Biblionetce poznałam wiele wspaniałych książek, ale gdybym miała wybrać te naj..to na pewno: Anna Gavalda "Po prostu razem"(świetna!!) ; Michel Faber "Szkarłatny płatek i biały", "P.Simmons - obie części trylogii o Tatianie i Aleksandrze;-))), Amy Tan "Córka nastawiacza kosci"- nie tylko sama książka ale i autorka jest dla mnie odkryciem roku 2006:) oraz rewelacyjna książka Jodi Piscout "B...

Na pewno byłby to Gustaw z IV cz. "Dziadów". Jego nawet bały się same dzieci księdza.I jeszcze upiorny Snape z "Harre'go Pottera".

Trudno jest podać taką liczbę,ale setki na pewno.

Dlaczego zawiódł Cię Masuji Ibuse?! Mam go w planach. I dziękuję za namiar na kolejnego pisarza - Amina Maaloufa. Może nie za "Samarkandę" się wezmę ale jego książki mnie zainteresowały, a cztery z plusem to ocena wysoka. :-)

Również czekam na polskie wydanie.

Proszę bardzo. :-) A Canek... Canek odrobinę żartobliwie dodany. Ale tylko odrobinę! Bo w Canku jest magia i mądrość ludu, który zniknął już z powierzchni ziemi. Canek przekazuje sposób postrzegania świata, pewne zasady moralne i wiedzę wprost z duszy do duszy. Tego żaden badacz nie potrafi. ;-) Zajrzyj do czytatek: Kojota https://www.biblionetka.pl/czytatka.asp?​cid=37836 i mojej https://www.biblionetka.pl/czytatka.asp?​cid=42...

Oczywiście "Cień wiatru" i Barcelona. "Paryskie pasaże" i Paryż (chcę, chociaż Paryża nie lubię - wycieczka tropem "Paryskich..."). Jeżycjada i Poznań (nigdy nie byłam!). Książki Tyrmanda i Warszawa (bo to ogromne i zaskakujące miasto ma mnóstwo nieodkrytych zakątków, choćby Próżną).

"Pamięć i styl" czytałaś, prawda? Tam było o Ruskinie... Tak się teraz zastanawiam nad tymi wpływami i nad tym, jak one się objawiają. Może u KR wpływów nie widać, bo czyta wszystkie książki w oryginale albo po francusku, a pisze po polsku? Mam na myśli styl oczywiście, bo pogląd, jak napisałaś, pisarze i tak mają. :-)

Masuji Ibuse, Czarny deszcz (spodziewałam się czegoś klasy "Kobiety z wydm", niestety rozczarowanie; tylko 4) Alessandro Baricco, City (5) Antoni Marianowicz, Noc hieny (powtórka z młodości; 4) Amin Maalouf, Samarkanda (4+) Terry Pratchett, Eryk (ocena podtrzymana; 4) Marsha Mehran, Zupa z granatów (bardzo lubię takie kulinarne opowieści; 5) Juan Jose Millas, Porządek alfabetyczny (5) Imre Kertesz, Kadysz za nienarodzone dziecko (3) Kir B...

"takiktos" konto założone tylko dla tej jednej, typowej dla przedstawicieli wybiórczej, głupiej wypowiedzi. Nie czytałeś książki, więc nie możesz się wypowiadać na jej temat. Rafał Ziemkiewicz pokazał swoją klasę, Michnikowszczyznę czyta się jednym tchem, dla osób mniej zorientowanych we współczesnej historii Polski będzie to również świetny przewodnik po zmianach od 1989 roku. Warto przeczytać, warto myśleć przy czytaniu. Polecam tą ks...

S uper! U dało Ci się P przyciągnąć moją uwagę do książki całkiem mi nieznanej E ch! R ecenzja na medal :-)

Nie nadają się właściwie żadni spoza Polski, bo tylko u nas grzyby się zbiera. No, może jeszcze w Rosji. A z polskich bohaterów nie nadaje się na pewno Wojski: "Wszyscy dybią na r y d z a; ten wzrostem skromniejszy I mniej sławny w piosenkach, za to najsmaczniejszy, Czy świeży, czy solony, czy jesiennej pory, Czy zimą. Ale Wojski zbierał m u c h o m o r y." a tym bardziej Telimena: "Telimena ni wilczych, ni ludzkich ...

Pewnie indywidualna. I pewnie różnie takie wyzwalanie się spod uroków innych wielkich przebiega. Jednym przychodzi to łatwiej, innym trudniej. Proust (przepraszam) pisał pastisze między innymi po to, żeby uwolnić się od wpływu Balzaka, Flauberta. Miał taką metodę działania - przeczytać, zachwycić się, wchłonąć, przetrawić i zakwestionować w końcu. No ale, czytałam, że bardzo duży wpływ na jego styl miał Ruskin, którego przesłanie tylko w końcu,...

Wciągająca, ostro napisana opowieść o siostrzanej zazdrości i różnym pojmowaniu uczciwości. Bronia i Marynia, mimo że są siostrami, nie są jednakowe. Również matka traktuje każdą z nich inaczej. Jedna jest ubóstwiana przez matkę, druga - wciąż o miłość tej matki walcząca. Jedna - idealna, bo grzeczna i zdolna, druga - otyła, brzydka, głupia (według powszechnej opinii), za to cwana. Pewnego dnia jednak role się odwracają...

A mógłbyś/mogłabyś coś więcej o "Pożegnaniu z Berlinem"? Nie znam tego, tytuł brzmi intrygująco, recenzja Verdiany i Wasze opinie kazały zwrócić mi większą uwagę na tego autora - chętnie dowiem się czegoś o książce, "do której Samotność się nie umywa".

Książka w schowku :) Jeśli czyta się ją tak samo jak Twoją recenzję to dobrze wróżę...

Bardzo lubię, wręcz moją pasją jest czytanie recenzji Verdiany, aczkolwiek Isherwooda będę bronić. "Samotność" jest książką o chybionym tytule, który niepotrzebnie wprowadza ludzi w błąd. Poza tym jest to tytuł banalny, mający silne konotacje emocjonlne (por. "Samotność w sieci"). Myślę, że niepotrzebnie Isherwood zaopatrzył swoje dzieło takim tytułem, ale to moja subiektywna ocena. Sama książka banalna nie jest. Zgadza...

Był taki czarodziej. Z krainy Oż zdaje się... Ale to chyba nie Coelho napisał.

* Daniel Odija - "Tartak" (4) * Maria Pruszkowska - "Przyślę panu list i klucz" (5) * Marian Keyes - "Sushi dla początkujących" (4) * J. M. Coetzee - "Powolny człowiek" (4) * Hanka Lemańska - "Chichot losu" (5) * Marina Lewycka - "Zarys dziejów traktora po ukraińsku" (3) * Wanda Konarzewska - "Inna wśród innych" (4) * Morag Prunty - "Przepis na małżeństwo doskonałe&...

Jedna z najbardziej znanych książek Conrada, traktująca o kwestii odpowiedzialności za własne czyny, istocie wewnętrznego "kręgosłupa moralnego" i sile wyrzutów własnego sumienia. Tytułowy Jim opuszcza statek "Patna" w chwili morskiej katastrofy. Odpowiedzialny za pasażerów, nie zwraca uwagi na ich los, ratuje własne życie. Okaże się, że tak podarowany sobie żywot przyniesie mu głównie udrękę i będzie ustawiczną bezskuteczną ucieczką przed poczuc...

Na grzyby, grzyby? A haa! Rozumiem. eheh To musi być Witkacy. To musi być Genezyp Kapen z "Nienasycenie"

Książka na długo zapada w pamięć, choć nie jest żadnym rewelacyjnym dokonaniem literackim. To, co każe ją pamiętać, to tematyka. Okres dojrzewania każdego młodego chłopca to czas namiętnych uczuć, poznawania samego siebie oraz swojego ciała, co też bohater czyni z niezwykłą dokładnością i wnikliwością. To powieść o onanizowaniu się, jego skutkach i wynikających zeń problemach. Ogarnięty manią dogadzania samemu sobie Portnoy jest zagubionym i sfru...

Jedno jest pewne- to nie jest proza dla każdego. Sposób pisania Muller można albo pokochać ( z przesłanek czysto nieracjonalnych, jej powieści czuje się całym sobą albo jest się nimi zmęczonym) albo zniechęcić się zaraz po przeczytaniu dwóch akapitów.

Histeryczne? Jak dla mnie najbardziej zrównoważona proza traktująca o tak bardzo niezrównoważonym czasie i emocjach. Manieryczne? W jakim sensie? Jeżeli za manierę uznajesz niepowtarzalną wręcz frazę i sztukę niezwykłego żonglowania słowem to owszem, Muller jest manieryczna.

Tak trzymać!

Trudności w ocenie przysparzają też tzw. lektury, prawda?. Wielu przeczytanych nie oceniłam wcale. No bo jak tu ocenić "Rozdzióbią nas kruki i wrony" czy "Katarynkę"?