Książka: Naznaczeni błękitem: Część 1

Po przeczytaniu pierwszej części "Kronik Drugiego Kręgu" odkryłam, że jest jeszcze tom numer... 0. No i się trochę wkurzyłam, bo najgorsze dla mnie jest czytanie wielotomowych powieści niechronologicznie. Po prostu tego nie znoszę! Już miałam rzucić w kąt część drugą tomu pierwszego "Kronik Drugiego Kręgu". Specjalnie to podkreślam. No bo jak tu się nie wkurzyć, jak ktoś stosuje tak denne oznaczanie poszczególnych tomów. Wrrr. Najchętniej pizgnęłabym w kąt tę "księgę drugą". Ale się opanowałam....

Podobnie jak pierwsze wrażenie może szybko (choć niekoniecznie słusznie) przesądzić o wyniku rozmowy o pracę, tak pierwsze spotkanie z danym gatunkiem literackim może kogoś zrazić do niego na długi czas. Książka nazbyt długa lub skomplikowana większość osób odstraszy. W magiczny (dosłownie i w przenośni) świat literatury fantasy można wciągać innych "Czarnoksiężnikiem z archipelagu", można też postawić na sprawdzonego czarodzieja z Hogwartu. A gdyby wybrać coś z polskiego poletka? Całkiem niezły...

Dość długo czekałem na kolejną książkę pani Białołęckiej, i po jej lekturze mam mieszane uczucia. Książka ma dokładnie taki sam szkielet, jak "Tkacz iluzji", zaczyna się i kończy w tych samych punktach, lecz jest dwa razy grubsza. Autorka pogłębiła "Tkacza", dodała trochę nowych wątków, ale głównie rozwinęła stare. Książka ma genialne fragmenty - prolog ("Twierdza na Kozim Wzgórzu") czy początek drugiego tomu: "Wojny i przymierza". Bardzo podoba mi się zabieg polegający na częstej zmianie...

Ewa Białołęcka nie jest debiutantką. Jest Autorką, która na naszym rynku ma już solidną pozycję, a jej nazwisko stało się marką samą w sobie. Sięgając po jej książki, nie spodziewam się, że mnie zawiedzie, że nie będzie mi się podobało. Przeciwnie – wiem, że przeczytam z przyjemnością, cokolwiek Autorka napisze. A jednak jestem głęboko zaskoczona "Naznaczonymi błękitem". Ilekroć staję przed koniecznością napisania recenzji podobnej książki, tylekroć nie wiem, jak to zrobić, nie znajduję w...

W Lengorchii każde dziecko może urodzić się obdarzone magią. Ale nawet magowie bardzo rzadko przyjaźnią się ze smokami.

Kamyk tworzy iluzje, Jagoda czyta w myślach, Nocny Śpiewak przekształca materię, Promień włada ogniem. Wszyscy są magami, lecz dla jednych talent oznacza awans na społeczne wyżyny, dla innych zaś obciążenie, gdyż za potęgę najczęściej płaci się słono. Jagoda odczuwa swoje naznaczenie jako przekleństwo, które odebrało jej miłość matki. Dla Nocnego Śpiewaka magiczne zdolności są przepustką do świata z marzeń, gdzie nikt nie jest głodny. Natomiast Zwycięski Promień Świtu za sprawą posiadanych mocy zostaje zdegradowany z uprzywilejowanej pozycji księcia do zwykłego chłopca, który sam musi sobie radzić zarówno z groźbą utraty życia, jak i z wiązaniem sznurówek. Kiedy wreszcie kapryśny los połączy gromadkę „naznaczonych magicznym błękitem” więzami przyjaźni, można się spodziewać wydarzeń nadzwyczajnych, zwłaszcza że towarzyszem jednego z nich jest futrzasty smok.

„Naznaczeni błękitem” – powieść powstała na kanwie opowiadań znanych z „Tkacza Iluzji” i czasopism – to pełna przygód książka o dorastaniu, przyjaźni i szukaniu własnej drogi w świecie.

[Runa, 2005]

Na początku książka jest nudna, czytałam ją bez zbytniej ciekawości - ale potem zaczęłam ulegać jej czarowi. Na początku powoli, nie czując "zagrożenia", wertowałam dalsze stronice książki. Ani się obejrzałam, jak minęły mi cztery, może pięć godzin nad książką. Matka odebrała mi ją mówiąc, że jest za późno na czytanie. Kiedy skończyłam ją kolejnego dnia, rodzice chcieli iść ze mną do lekarza, bo miałam wypieki na twarzy. Tak właśnie działa subtelna magia tej książki - powoli zaciska pętlę ...

Ja z uwagą formalną - tej książki jeszcze nie ma na rynku - czyżby oceniający zdobył wersję autorską? :)