Książka: Listy do Klaudii

Chłodne, jesienne wieczory sprzyjają czytaniu książek. Na stoliku stawiam kubek gorącej herbaty z sokiem malinowym, układam się wygodnie na kanapie pod ciepłym, wełnianym kocem i biorę do ręki kolejną pozycję literacką – to odpowiedni czas na nadrobienie zaległości po upalnym lecie. Błękitna okładka z melancholijną ilustracją. Listy fruwają, unoszone jesiennym wiatrem, na stole kieliszek wina i puste krzesło obok… Obracam książkę w zimnych dłoniach i przez chwilę cieszę oko idealnym stanem...

Książkę tę zalicza się do klasyki w dziedzinie samopomocy. Autor nie powodował się kokieterią, gdy dedykował ją swoim pacjentom. To oni bowiem, zaczytując się w zapiskach terapeuty i widząc, jaki entuzjazm wzbudzają wśród ich znajomych, nakłaniali go do publikacji.

Ujęte w formę listów do młodej przyjaciółki notatki to zapis trzyletniej pracy terapeutycznej. Zawierają odpowiedź na wiele pytań dotyczących samopoznania, świadomości, miłości i motywów postępowania, a gdy odpowiedzi jednoznacznej nie można uzyskać - z powodu zawiłości ludzkiej psychiki - "dają do myślenia".

[Replika, 2007]

Kilka lat temu czytałem tegoż autora (Jorge Bucay jest psychiatrą i psychoterapeutą Gestalt) Pozwól, że Ci opowiem... bajki, które nauczyły mnie, jak żyć. Znalazłem tam kilka ciekawych, przydatnych informacji, tym niemniej, jak na moje potrzeby, książka okazała się jednak za bardzo popularna, a temat zbyt lekko potraktowany. „Listy do Klaudii” oceniam jako jeszcze „lżejsze”, choć wada ta sprawia jednocześnie, że książkę czyta się lekko, łatwo i przyjemnie – zwłaszcza jeśli bezrefleksyjnie. Glory...