Dodany: 20.05.2007
|
Autor: Astral
Książka opisuje wzajemne relacje twórczości Brunona Schulza, Bolesława Leśmiana i Tadeusza Kantora. Choć każdy z nich był mistrzem innego języka artystycznego (proza, poezja i teatr), a zarazem indywidualistą w pełnym tego słowa znaczeniu, podobieństwa objawiają się w pokrewieństwie motywów, obrazów, a także idei i całych konstrukcji filozoficznych. Wojciech Owczarski, skupiając się przede wszystkim na wyobraźni owych trzech artystów, odnajdując w ich fantazmatach wiele „punktów wspólnych”, jak okaleczone i „kalekujące” manekiny, postaci sobowtórowe, nobilitacja tandety, słabość do „realności najniższej rangi”. Tym, co jeszcze łączy Schulza, Leśmiana i Kantora, jest poczucie humoru – skłonność do patrzenia na życie z błazeńskiej perspektywy.
Wojciech Owczarski. Doktor, adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej (Zakład Dramatu, Teatru i Filmu). W 1994 roku ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Gdańskim i został zatrudniony jako asystent w Instytucie Filologii Polskiej. Rozprawę doktorską o wyobraźni poetyckiej Adama Mickiewicza obronił w roku 2001 (promotorem był prof. Zbigniew Majchrowski). Wydał trzy książki autorskie: "Diabeł w dramacie polskim. (Z dziejów motywu)", Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 1996; "O bohaterach II części »Dziadów«", Wydawnicwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 1998; "Mickiewiczowskie figury wyobraźni", wydawnictwo słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2002. Współredagował (wraz ze Zbigniewem Majchrowskim) pracę zbiorową "Mickiewicz. Sen i widzenie", słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2000. Opublikował liczne artykuły w tomach zbiorowych, a także szkice historycznoliterackie, eseje i recenzje teatralne, m.in. na łamach "Twórczości", "Odry", "Dialogu" i "Teatru". Zajmuje się historią literatury (wieku XIX i XX) oraz teatrologią i krytyką teatralną. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Ma żonę Lidię i konia Oliwiera.
[słowo/obraz terytoria, 2007]