Styl pisania Harriette mówi wszystko o jej atrakcyjności. Wpływ jest natychmiastowy, urok nie do odparcia. Zwraca się do czytelnika jak do potencjalnego kochanka, głosem głębokim, pełnym życia, zabawnym i czarującym.
Ton - zuchwały, konspiracyjny - wydaje się szczery w tej epoce sztuczności, jest zabawna, sprytna, seksowna, ironiczna. Zaostrza apetyt, nie dając nic w zamian, stawia pytania, choć nie ma zamiaru opowiadać, wbudza zaufanie z zadziwiającą zręcznością, odmawiając zaspokojenia wzbudzonej ciekawości. Z zimną pewnością kokietki doskonałej kontroluje swój tekst, jak gdyby prowadziła flirt przy kolacji; igra swą prozą, jakby bawiła się wachlarzem, to odsłaniając, to ukrywając swe kształty...
Była najsłynniejszą angielską kurtyzaną początku XIX wieku. Oczarowywała mężczyzn urodą i dowcipem - od 15 roku życia, od spotkania lorda Cravena, który jednak wkrótce przestał wystarczać ambitnej dziewczynie. Potrzebowała kogoś potężniejszego, kto wprowadziłby ją w wielki świat i obsypał klejnotami.
Jej kochankami stawali się ludzie coraz bogatsi i coraz bardziej wpływowi: książę Argyli, Wellington - bohater spod Waterloo, trzech premierów, lord kanclerz, wreszcie sam książę Walii. Musiała błyszczeć, potrzebowała luksusowego domu, służących, powozów, sukien i klejnotów. Kiedy jednak bogaci ekskochankowie odmówili płacenia jej rocznej pensji, postanowiła się zemścić.
Jej skandalizujące "Pamiętniki", książka, którą miała "wydać i zostać przeklętą", stały się sensacyjną zemstą na londyńskiej elicie.
Porywająca biografia po raz pierwszy przedstawia pasjonujące i prawdziwe losy Harriette Wilson. Niepublikowane wcześniej listy, raporty sądowe i poufna korespondencja rządowa ujawniają sekrety najbardziej pożądanej i najbardziej niebezpiecznej kobiety epoki regencji, która zaszantażowała brytyjską arystokrację, a nawet nie zawahała się postawić finansowych żądań królowi.
Frances Wilson wykłada literaturę angielską na Reading University.
[Wydawnictwo Amber, 2005]