Dodany: 24.04.2016
|
Autor: NiKiFoR
"Dla tych, którzy myślą, że »Droga« Cormaca McCarthy'ego to ostatnie słowo w postapokaliptycznej beletrystyce".
Glen Duncan
"Proza Hellera wyraźnie nawiązuje do twardej męskiej narracji w stylu McCarthy'ego, Hemingwaya i Jacka Londona, z drugiej zaś strony liryzm opisów przyrody przywodzi na myśl poezję Jamesa Dickey'ego... To zawsze bardzo inspirujące (a zarazem dość rzadkie) doświadczenie: obserwować, jak dziennikarz porzuca domenę, w której czuje się pewnie, na rzecz nieodkrytych jeszcze przez niego obszarów beletrystyki i odnosi od razu tak spektakularny sukces".
John Seabrook, "The New Yorker"
"Głos Hellera jest wyjątkowy, a surowość narracji jego głównego bohatera kryje w sobie piękny, przejmujący wewnętrzny niepokój. To jedna z tych książek, które sprawiają, że cieszycie się z istnienia literatury".
Junot Díaz, "The Wall Street Journal"
"Nastrojowy postapokaliptyczny list miłosny o tym, co piękne – o rzeczach wielkich i małych: pstrągu, puszce sprite'a, empatii, ludzkiej przyzwoitości i dobrym psie".
Gillian Flynn, autorka "Zaginionej dziewczyny"
"Książka niezwykle celnie odpowiada na odwieczne pytanie o to, co czyni nas ludźmi. Szorstki, nie szczędzący pełnych cierpienia opisów, ale i inspirujący Heller ze zdumiewającą łatwością sprawia, że podczas lektury wybuchacie śmiechem, wzdrygacie się i czujecie groteskowo wręcz bezbronni... Jeden z mocniejszych tytułów ostatnich lat".
"Playboy"
"Zachwycająca... W znakomitej powieści Hellera nic nie jest w pełni czarne ani białe. Pośród wszechobecnego spustoszenia książka ukazuje piękno świata przyrody. »Gwiazdozbiór Psa« przesycony jest żalem za tym, co utraciliśmy i czego już nigdy nie odzyskamy. Zdarzają się jednak chwile niespodziewanej radości, chwile wzajemnego ludzkiego porozumienia, pełne miłości i nadziei, pojawiające się jak migoczące gwiazdy, przy których wypowiadamy życzenia. Dzięki temu tę książkę o końcu świata zaczynamy postrzegać jako opowieść o jego nowym początku".
"San Francisco Chronicie"
Peter Heller urodził się i wychował w Nowym Jorku. Uczęszczał do szkoty średniej w Vermont. Studiował w Dartmouth College w New Hampshire. Od wielu lat współpracuje z amerykańską stacją radiową NPR oraz magazynami "Outside Magazine", "Men's Journal", "National Geographic Adventure" i "Bloomberg Businessweek". Wielokrotnie nagradzany reportażysta oraz autor kilku książek dokumentalnych. Absolwent programu Iowa Writers' Workshop, w ramach którego uzyskał tytuł magistra sztuk pięknych (Master of Fine Arts) w dziedzinie prozy i poezji, a także zdobył stypendium Jamesa A. Michenera za poemat epicki "The Psalms of Malvine". Zapalony pilot, wędkarz, surfer, survivalowiec, kajakarz i uczestnik wielu ekstremalnych wypraw przygodowo-podróżniczych. Mieszka w Denver wraz z żoną Kim Yan.
"Spróbuj z wrażliwością artystyczną Hemingwaya opisać świat, w którym mutacja grypy zabiła ponad dziewięćdziesiąt dziewięć procent populacji. Dodaj do tego mężczyznę ze złamanym sercem, wędką, kilkoma strzelbami i małym samolotem. Nie zapomnij o psie! A teraz wyobraź sobie, że ów mężczyzna pielęgnuje w sobie więcej nadziei, niż podpowiada rozsądek, karmiony obrazami wyniszczonego i pozbawionego przyszłości świata. Więcej wiary. Więcej apetytu na miłość. Właśnie to dał nam w swojej przepięknie napisanej powieści Peter Heller".
(z recenzji Scotta Smitha, autora bestsellerów "Prosty plan" i "Ruiny")
Hig przeżył epidemię grypy, która niemal doszczętnie wytrzebiła ludzkość. On sam stracił żonę i przyjaciół. Teraz mieszka w hangarze na małym opuszczonym lotnisku wraz z psem i jedynym sąsiadem – mizantropem nie rozstającym się z bronią.
W swojej cessnie 182 z 1956 roku Hig zabezpiecza strefę ochronną lotniska, a od czasu do czasu wymyka się w góry, by łowić ryby i udawać przed samym sobą, że wszystko jest jak dawniej. Kiedy jednak w pokładowym radiu natrafia na transmisję z innego lotniska, budzi się w nim skrywana głęboko nadzieja, że gdzieś istnieje inne, lepsze życie, podobne do tego, które utracił. Ryzykując wszystko, Hig wyrusza na wyprawę tam, skąd nie będzie już mógł powrócić, nie tankując: kieruje się do źródła zaszumionego sygnału radiowego. To, co go czeka i z czym musi się zmierzyć, jest zarazem i lepsze, i gorsze od czegokolwiek, czego mógł się spodziewać.
"Gwiazdozbiór Psa" to porywająca i wzruszająca, tyleż zabawna, co przejmująco smutna opowieść o człowieku, który wiedzie życie w ziejącym pustką, przepełnionym poczuciem straty świecie; opowieść o tym, czym gotów jest zaryzykować, by wbrew wszystkiemu odzyskać więź z innymi, miłość i pełnię człowieczeństwa.
[Insignis, 2013]