Książka: Jak nie zabiłam męża czyli Babski punkt widzenia

Nie zawsze (a może nigdy?) trzeba sugerować się tytułem. Myślałam, że to będzie kolejna głupawa i banalna powieść dla "mniej wymagających pań", a tu pozytywne zaskoczenie. Okazała się zabawna, inteligentna i doskonale napisana. Określiłabym ją jako coś w rodzaju Życie wśród dzikusów, choć w wersji uwspółcześnionej. Nasza bohaterka jest bardziej wyemancypowana, bardziej bezpruderyjna, a jej styl życia - szybszy. Dialogi brzmią swojsko. I absolutnie nie pomija się w nich tematów tabu. Trzydz...

Czego najbardziej nie znosisz w osobie, którą kochasz?

Przezabawna książka pełna przenikliwych obserwacji na temat małżeństwa, macierzyństwa, dzieci i pracy!


"Sporządzę małżeński odpowiednik tablicy, na której oznaczam gwiazdką każde osiągnięcie mojego dziecka. Ale ponieważ Joel ma trzydzieści osiem lat, nie dwa i pół, nie dostanie gwiazdki za to, co zrobił dobrze, lecz czarny znaczek za to, co zrobił źle. Jeśli wykres wykaże, że Joel przydaje się na coś w tym domu, będzie mu wolno zostać. Jeśli nie – cóż, to chyba znaczy, że nie zostanie. Tak, jeśli nie spełni wymogów, straci ten dom i to małżeństwo".


Mary jest matką dwóch chłopców i żoną Joela. Szczęśliwa, ale trochę pogubiona w chaosie życia, nawale domowych i zawodowych obowiązków. I chociaż wszyscy znajomi powtarzają jej, że ma idealne życie, nieustannie próbuje coś w nim zmienić, aby zyskać poczucie większej kontroli nad zdarzeniami i wyglądem domu. Na trzy tygodnie przed swoimi trzydziestymi piątymi urodzinami podejmuje nietypową decyzję: postanawia przez pół roku odnotowywać wszystkie domowe przewiny męża, aby wykazać mu, jak bardzo osamotniona jest w walce o ich rodzinę. Zamierza sporządzić wykres, na którego podstawie zdecyduje, jaki los czeka ich małżeństwo.

Rzadko się zdarza książka tak zabawna, inteligentna i pouczająca zarazem, bo dystans autorki do problemów bohaterki sprawia, że dzięki zawartym w niej niezwykle przenikliwym obserwacjom na temat małżeństwa i macierzyństwa każdy może zweryfikować własną listę przewin i znaleźć równowagę zapewniającą szczęśliwe chwile w codziennym rodzinnym rozgardiaszu.


Christina Hopkinson (ur. 1969) – po studiach przez trzy lata mieszkała w Hiszpanii, gdzie pracowała jako au pair. Redaktorka w wydawnictwie i magazynie „Hello!”. Mieszka z trójką dzieci i mężem – uparcie twierdzi, że nie jest on pierwowzorem Joela z „Jak nie zabiłam męża”.

[Prószyński i S-ka, 2011]