Maria Nurowska debiutowała w roku 1975 tomem opowiadań "Nie strzelać do organisty", w rok później ukazała się jej pierwsza powieść, "Moje życie z Marlonem Brando".
"Po tamtej stronie śmierć" - druga powieść Nurowskiej - doczekała się od czasu swego wydania w 1977 r. przeróbki radiowej (monodram w opracowaniu Janusza Andermana) oraz adaptacji filmowej ("Śnić we śnie" w reżyserii Janusza Nasfetera). Nurowska jest ponadto autorką słuchowisk radiowych dla młodzieży i dorosłych oraz scenariuszy filmów telewizyjnych. W roku 1979 opublikowała w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej powieść dla młodzieży pt. "Wyspa na lądzie".
"Kobiece bohaterki Nurowskiej są dalekie od jakiejś ustalonej normy psychologicznej, nadwrażliwe, nieobliczalne, obdarzone wielką, właściwie zgubną wyobraźnią. Wszystkie ich uczucia są pełne konfliktów, sprzeczności, napięć. Córka nie może w sposób harmonijny i spokojny kochać matki, matka - córki, ale przecież równie niemożliwa jest w tej prozie niedramatyczna, szczęśliwa miłość pomiędzy kobietą i mężczyzną. Żaden mąż ani żaden kochanek nie dają tu kobiecie szans na zrealizowanie tkwiącej w niej potencjalnie pełni uczucia, z każdym toczą one walkę i najczęściej zresztą przegrywają. A może należałoby uznać, że w tej walce, jaką jest każde uczucie żywe, dynamiczne, nieskonwencjonalizowane - nie ma przegranych ani pokonanych, albo że pokonany jest każdy na swój sposób i zarazem każdy po swojemu zwycięża. To wydaje się w końcu najbliższe tej wizji nieustającej wojny uczuć, jaka toczy się w powieściach Nurowskiej.
Najważniejsze dla niej problemy to: problem wyobraźni jako psychicznej siły dwuznacznej, bo wzbogacającej życie i niszczącej życie, jeśli ktoś obdarzony jest wyobraźnią katastroficzną. Problem dramatycznej walki, jaką jest każde wielkie uczucie. Problem zagubienia i poszukiwania własnej tożsamości, owo mozolne docieranie do "prawdziwego ja", którego tajemnicę próbuje zgłębić psychoterapia i sztuka. W tej książce już nie chodzi o pomysłową literaturę, chodzi w niej o pomysł na życie, czyli o literaturę prawdziwą".
Helena Zaworska
[Wydawnictwo Czytelnik, 1980]