Książka: Dni trawy

„Dni trawy” to debiut literacki Philipa Huffa i jednocześnie autobiograficzna powieść, która w przejmujący sposób pokazuje, jak samotność i niezrozumienie przez otaczający świat może doprowadzić do tragedii. Piękna, refleksyjna i co najważniejsze, do bólu prawdziwa książka o tym, jak kruche jest nasze życie i jak łatwo możemy zaplątać się w sieci, którą sami sobie stworzymy... Książka „Dni trawy” opowiada o osiemnastoletnim chłopcu imieniem Ben, który po wyjściu z nałogu narkotykowego i psych...

Dlaczego sięgnęłam po książkę "Dni trawy"? Oto jest pytanie… Nigdy w zasadzie nie pociągał mnie temat narkotyków, uzależnienia od nich, czy też psychozy narkotykowej. Oczywiście nie znaczy to, że nie czytywałam powieści związanych z tym tematem, ale zwykle bywał to przypadek, a nie świadomy wybór. Tym razem zadecydowała okładka, na którą od razu zwróciłam uwagę, bo była dziwna. Drzewo, na którym "rośnie" płyta analogowa, gitara akustyczna, otwarta książka, szachy i jakieś bliżej nie określone gr...

"Dni trawy" to przejmująca historia Bena, osiemnastolatka opisującego swoją narkotykową przeszłość, psychozę oraz zakład, do którego trafia, nieudane małżeństwo rodziców, swoją przyjaźń z Tomem i wspólne marzenie o sławie gwiazd rocka. Nie jest to jednak sztampowa historia młodego chłopaka przechodzącego okres buntu. Jest opowieścią o dobrych i złych momentach w jego życiu. Jest pięknym wspomnieniem ważnych ludzi i relacji między nimi. Jest historią przyjaźni, która dla obserwatora jest przyjaźnią destrukcyjną. Przyjaźni, którą kończy pożar domku na drzewie - oazy Bena. Oazy, w której słuchał muzyki, pisał teksty, palił jointy. Oazy, którą zbudował dla niego ojciec, jak jeszcze mieszkał z nim w Holandii.

Ben marzy o tym, żeby założyć zespół, jego miłość do muzyki jest widoczna na każdej stronie powieści. Piosenki gigantów muzyki, głównie The Beatles, przewijają się w każdym rozdziale oddając sposób myślenia i sposób życia głównego bohatera.


"»Dni trawy« to poruszająca książka o dzieciństwie i dojrzewaniu. O samotności, która przeradza się w narkotykowe uzależnienie i psychozę. Również o miłości do muzyki, a piosenek Beatlesów w szczególności.

Za pozornie chłodną i beznamiętną narracją kryją się wielkie emocje i dramat osiemnastoletniego Bena, poszukującego przyjaźni, rodzinnego ciepła i akceptacji. W tej książce nie ma udawania, pretensjonalności ani tanich wzruszeń. Philip Huff napisał smutną, ale i piękną powieść, która trafia do rówieśników głównego bohatera i ich rodziców. Także do tych, bez względu na wiek, którzy kochają piosenki The Beatles.


"»Dni trawy« nie pozwalają o sobie zapomnieć".
Grzegorz Kozera, dziennikarz i prozaik

"Rzadko pisze się tak pięknie o muzyce. Naprawdę pięknie".
Frits Spits, KRO's "Tijd voor Twee"

"Relacja Bena jest przejmująca i stworzona bardzo autentycznie. Postacie stworzone przez Huffa są bardzo przekonujące".
Roel Weerheijm, "De Boekenkrant"

"Philip Huff napisał mocną opowieść o dorastaniu i odkrywaniu samego siebie. Błyskotliwy debiut".
Berber Bouma, CJP

[Dobra Literatura, 2010]

Czytając tę książkę zastanawiałam się, po co autor ją wydał. Fani Beatlesów nic w niej nie znajdą, fani narkotyków też nie, dla osób lubiących czytać o cudzych nieszczęściach będzie zbyt prosta. Bohater jest naiwny, łatwowierny, daje sobą manipulować bardziej cwanemu koledze. Autor nie wywołał we mnie żadnych emocji, bo o wszystkim wspomina pobieżnie. W tle jest jakiś konflikt rodziców, jakaś tragedia, której trzeba się domyślić. Na końcu hospitalizacja z powodu psychozy; dostał jej od marihuany...