Książka: Gra w pochowanego

Nie ukrywam, prywatnie jestem wielkim fanem Kabaretu Moralnego Niepokoju, pana Borkowskiego darzę wielką sympatią, jednak nie ratuje ona książki. W gruncie rzeczy jest ona po prostu dobrym czytadłem, ale nic ponad to. Miałem nadzieję na humor podobny do skeczy KMN (albo i inny, byle pasujący do formuły) lub bardzo dobrą i ciekawą fabułę w świecie SF. Niestety, nic z tego się nie spełniło, samego SF też jest jak dla mnie deficyt, przeważa niestety prosty kryminał. Brak tu wielowątkowej fabuły, ja...

100 % akcji i Moralnego Niepokoju . W pochowanego zagra z Wami aktor i autor tekstów piosenek pewnego najbardziej znanego - i wcale nie zaniepokojonego powieściowym debiutem kolegi - Kabaretu!

Źle się dzieje w Eurocity. Są mordercy, nie ma trupów. Ciała znikają z miejsca zbrodni. Desubstancjacja corpus delicti… Nazwanie rzeczy po łacinie nie może wystarczyć porucznikowi Frankowi Quetzalcoatl Jamesowi. Glinie, któremu śledztwo wypierze niemal mózg. Tak skutecznie, że nieugięty stróż prawa prawie zgodzi się wyparować.

Ludzie! Jedność DUSZY i CIAŁA to bujda. Historia ludzkości to próba okiełznania CIAŁA przez UMYSŁ. CIAŁO wścieka się, adrenalina uderza mu do głowy, pragnie krwi wrogów i ich śmierci. UMYSŁ marzy o świecie bez wojen i przemocy, w którym wszyscy byliby dla siebie mili i nikt nikomu nie robiłby krzywdy. CIAŁO buzuje hormonami, przeleciałoby wszystkie inne CIAŁA znajdujące się w pobliżu, podczas gdy UMYSŁ marzy o miłości jedynej i czystej oraz wierności do grobowej deski.

[Fabryka Słów, 2009]