Seria prezentuje najbardziej znaczące i najcenniejsze utwory literatury powszechnej; każdy z nich jest starannie opracowany i opatrzony wyczerpującym komentarzem, który ułatwia obcowanie z genialnymi dokonaniami literackimi twórców różnych krajów i epok.
Albert Camus (1913-60), pisarz, eseista i publicysta francuski, urodzony w Algierze. Od 1942 r. mieszkał we Francji, gdzie był związany z ruchem oporu. Jego wczesne utwory, stanowiące odbicie filozofii egzystencjalizmu: szkice filozoficzne, m. in. "Mit Syzyfa" (1942), powieść "Obcy" (1942), dramaty, np. "Kaligula" (1944), ukazują człowieka wrzuconego w nonsensowną i absurdalną rzeczywistość. W drugim, przepojonym głębokim humanizmem okresie twórczości powstały powieści, m. in. "Dżuma" (1947) i "Upadek" (1956), dramaty, np. "Stan oblężenia" (1951), a pośmiertnie wydane zostały m. in. "Eseje" (1971) i powieść "Pierwszy człowiek" (1994). W 1957 r. pisarz otrzymał literacką Nagrodę Nobla.
"Dzienniki z podróży" zawierają zapiski A. Camusa z jego podróży do Ameryki Północnej w 1946 roku i Ameryki Południowej w roku 1949. Jak pisze Roger Quilliot, wyprawa do USA wywołała u Camusa "coś w rodzaju lęku, zarazem pełnego podziwu i dezaprobaty dla tego Nowego Świata, przekraczającego miarę zarówno w drapaczach chmur, jak i w swoich rozmiarach". Natomiast w Ameryce Południowej Camusa uderza "bogactwo przeciwstawione skrajnej biedzie, wyrafinowana kultura i barbarzyństwo, i to czasem u tych samych osób. Camus odkrywa, nie bez zażenowania, to, co dopiero zaczynano nazywać Trzecim Światem".
Pierwsze polskie wydanie!
[Wydawnictwo Zielona Sowa, 2004]