"Wszystko czego wam nie powiedziałam" to dobra powieść, choć mnie nie wciągnęła do końca. Wystarczyło mi jednak, że bohaterowie są wyraźni i mogłem ich sobie łatwo wyobrazić – autorka potrafi dobrze konstruować postacie.

Nie podobało mi się umiejscowienie akcji w latach 70., wolałbym coś współczesnego, ale poza kilkoma ozdobnikami nie ma to większego znaczenia dla czytelnika, natomiast podejrzewam, że może mieć znaczenie dla problemów, wokół których toczy się akcja. Jak obecnie wygląda życie Azjatów i ich potomków w Stanach i jak to jest próbować być kobietą-naukowcem w dzisiejszych czasach? Tego nie wiem, mogę się tylko domyślać, że pół wieku temu było trudniej i stąd taki wybór pisarki. Ale i tak bardziej mnie interesuje, jak można wykorzystać te wątki we współczesnym świecie. Myślę, że Ng poradziłaby sobie lepiej z mniej oczywistym materiałem – może nawet efekt byłby bardziej subtelny.

Nie ma w tej książce żadnego taniego sentymentalizmu. Jest powolne wprowadzanie czytelnika w świat rodziny Lee, w jej obsesje i kompleksy. Przedstawione dosyć spokojnie, bez emocji, więc nie czekałem z zapartym tchem na rozwiązanie zagadki śmierci dziewczynki. Zaskoczyło mnie, że jednak autorka zdradziła coś na ten temat i wydaje mi się to bardzo dobrym rozwiązaniem, ale nadal nie stanowi dla mnie "centrum grawitacji" książki. Jej sens zawiera się w relacjach między członkami rodziny oraz w ich motywacjach – jak w każdej dobrej powieści obyczajowej.