Homilie Orygenesa do Pięcioksięgu należą do najważniejszych dzieł egzegetycznych starożytności. Powstały między rokiem 245 a 250 w Cezarei Palestyńskiej, gdzie Orygenes głosił je wiernym, a uczniowie stenografowali. Zachowały się jednak tylko w łacińskim przekładzie Rufina z Akwilei. Orygenes koncentruje się w nich na wybranych zagadnieniach i postaciach, stosując do ich objaśnienia metodę alegorezy, która mu daje nieograniczone możliwości interpretacji tekstu. Zakłada bowiem, że sens Pisma Świętego jest nieskończony i zawsze pod jego jedną warstwą kryje się inna, głębsza.

I tak Księga Liczb jest dla Orygenesa opisem drogi człowieka do Boga, prowadzenia tak całego ludu Bożego – Kościoła, jak i poszczególnego człowieka, od chrztu do ziemi obiecanej. Homilie o Księdze Liczb są adresowane do człowieka już ochrzczonego, a nie tylko do katechumenów przygotowujących się do chrztu – sakramentu zbawienia. Orygenes pokazuje, że formacja chrześcijańska nie wyczerpuje się w przygotowaniu do sakramentów, ale jest ważna ciągle. W ten sposób homilie te mogą być traktowane jako ciągle aktualny przewodnik duchowości, swoisty katechizm dla dorosłych.

[WAM, 2016]