Z nieco większym trudem niż w ubiegłym roku, rozpoczynam kolejną próbę przeczytania 52 książek w 12 miesięcy. Zeszłoroczna była zdecydowanie udana, a czy uda się tym razem? Zobaczymy.

1. House i psychologia: Humanitaryzm jest przereklamowany (< praca zbiorowa / wielu autorów >)
Nowy rok rozpoczęty cudowną książką, pasjonującą, wciągającą, analizującą dogłębnie profil psychologiczny znanego lekarza z (oczywiście) jednego z moich ulubionych seriali. Przyjemnie było zanurzyć się raz jeszcze w świecie House'a, spojrzeć na niego z bądź co bądź naukowej perspektywy i przypomnieć kilka jego ironicznych wypowiedzi, które był swoistą podporą dla większości rozdziałów, a jednocześnie dowodem na przytaczane cechy charakteru bohatera. Polecam każdemu, kto jest fanem serialu i ma ochotę zagłębić się w świat psychologii oparty na analizie ekscentrycznego "lekarza". - 5,5

2. Ludzie jak wiatr (Siesicka Krystyna)
Wcale nie taka głupia, obiektywnie patrząca na problemy miłosne nastolatków, przedstawiająca poszczególne sytuacje bez zbędnego analizowania czy prawienia morałów. Książka krótka, więc takaż też będzie moja opinia. Chętnie i bez wyrzutów sumienia polecam dzieło Siesickiej każdej osobie pragnącej przypomnieć sobie, jak odczuwało się zawody miłosne mając lat 15 lub takim, które w tym wieku właśnie są - a przy okazji pragną spędzić relaksujące popołudnie przy krótkiej opowieści. - 4,0

3. 50 wielkich mitów psychologii popularnej: Półprawdy, ćwierćprawdy i oczywiste bzdury (Lilienfeld Scott O., Lynn Steven Jay, Ruscio John, Beyerstein Barry L.)
Tę pozycję polecam dosłownie każdemu. Zbiór najpopularniejszych mitów psychologicznych, z którymi (lub przynajmniej większością z nich) każdy z nas zetknął się choć raz, został wyjaśniony i dogłębnie zanalizowany. Książka bez wątpienia wzbogaca naszą wiedzę o świecie i codziennych aspektach psychologii, jednak muszę przyznać, że pomimo wiarygodnych wyjaśnień, w niektóre mity wciąż będę wierzyć - niejednokrotnie bowiem w innych książkach naukowych czytałam o nich jako o faktach, nie fikcji medialnej. Sam pomysł spisania tego w jednym tomie, przedstawiony w sposób zarówno naukowy jak i uproszczony (pomimo wielu naukowych oraz medycznych pojęć kontekst nie jest trudny do zrozumienia) był świetną ideą i zaowocował powstaniem wartościowej, wnoszącej coś do osobistego światopoglądu książki. - 5,0

4. Ojciec chrzestny (Puzo Mario)
Klasyka, którą trzeba znać! Dzieło wybitne, acz wcale nie przesadzone. Prosto, w jasny sposób opisany świat mafijnych gangsterów. Powieść ogromnie wciąga, nie stroni od brutalności, łączy wątek sensacyjny z obyczajowym. Idealnie wyważona, pozostawia po sobie ogromnie miłe wspomnienia. Zdecydowanie jest najlepszą książką poznaną przeze mnie w styczniu i coś czuję, że będzie też jedną z najlepszych książek w tym roku. - 5,5