Sławni malarze, rzeżbiarze, poeci znani są z imienia od czasów starożytnych. W historii muzyki jest inaczej. Nazwiska komopozytorów spotykamy dopiero w XII wieku n.e.
A przecież muzyka jest równie stara, jak wszystkie inne sztuki, wytworzyła się na początku istnienia cywilizacji. Stwierdzić to możemy dziś, badając nieliczne już ludy pierwotne, z których każdy zna jakąś choćby najprostrzą muzykę.

Rozwój muzyki idzie rownolegle z dwoma zjawiskami: z rozwojem ekonomicznym społeczeństw i z rozwojem innych sztuk. Te związki są łatwe do uchwycenia, chociaż muzyka oddziaływa na odbiorcę w bardziej skomplikowany sposób niż np. literatura czy malarstwo.

Przełom w dziejach świata, jakim była rewolucja francuska, stanowi przełom także w dziejach muzyki. W wyniku załamania się systemu feudalnego ośrodek życia muzycznego przeniósł się z pałaców magnackich do salonów mieszczańskich. Fortepian, zajmujący centralne miejsce w salonie, staje się instrumentem głównym.

Wzmożenie świadomości narodowej na całym świecie znalazło swój wyraz w muzyce. Powstają szkoły narodowe: w Polsce Chopin i Moniuszko, w Niemczech Weber, w Rosji Glinka, na Węgrzech Liszt.

Fryderyk Chopin naukę gry na fortepianie rozpoczął w 7 roku życia, a mając 11 lat rozpoczął próby kompozytorskie. Jego nauczyciel Józef Elsner po dwóch latach nauki napisał" Szczególna zdolność, geniusz muzyczny".

Po ukończeniu konserwatorium w 1830 roku wyjechał w wielką podróż przez Wiedeń do Paryża.Chopin już nigdy do kraju nie wrócił. W Paryżu zetknął się z liczną emigracją polską. Z wieloma wybitnymi emigrantami zwłaszcza z Mickiewiczem, łączyły go przyjacielskie stosunki. Kontaktował się też z najwybitniejszymi przedstawicielami świata muzycznego. Cieszył się potrójną sławą: jako pianista, kompozytor i pedagog.

Patriotyczną wymowę dzieł Fryderyka Chopina odczytywali nie tylko Polacy. Robert Schuman w 1836 roku napisał"Gdyby potężny samowładca monarcha z północy wiedział jak niebezpieczny wróg grozi mu w dziełach Chopina, w prostych melodiach jego mazurków, zabroniłby tej muzyki. Dzieła Chopina to armaty ukryte w kwiatach."*

Po kilkuletnim pobycie na obczyżnie zaczął zapadać na zdrowiu. Zmarł w 1849 roku. Ciało pochowano na cmentarzu w Pere Lachaise, a serce wmurowano w kościele Św. Krzyża w Warszawie.

Dorobek twórczy Chopina to m.in. dwa koncerty fortepianowe, polonezy, preludia, mazurki, etiudy i szereg innych drobnych utworów.

Fryderykowi Chopinowi swój utwór pt."Fortepian Szopena" poświęcił Cyprian Kamil Norwid.

Chopin to twórca, który odegrał istotną rolę w kształtowaniu naszej świadomości narodowej, czołowy kompozytor i pianista, najwybitniejszy przedstawiciel muzyki okresu romantyzmu na świecie.
O nieprzemijającej świeżości muzyki Chopina świadczy fakt, że do dzisiaj od 1927 roku w Warszawie odbywa się Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina i daje ona wykonawcom coraz nowe możliwości interpretacyjne.



* Alfred Eistain. Muzyka w epoce romantyzmu. Kraków 1983, str. 231.
Encyklopedia muzyczna. Kraków 1985.