Opublikowane po raz pierwszy w 1982 roku "Przeprawy" to jedna z powieści Danielle Steel z akcją osadzoną w czasie II wojny światowej. Na statku "Normandie" - nazywanym pływającą wyspą luksusu - w przededniu wojny krzyżują się ścieżki dwóch par. Ambasador Armand de Villiers wraca do ojczystej Francji razem ze swoją znacznie młodszą żoną Liane i córkami. Są szczęśliwi, ich relacja opiera się na miłości, lojalności i szacunku. Nicholas Burnham, przedsiębiorca, którego firma stanowi potęgę w przemyśle stalowym, płynie do Europy w interesach wraz z żoną Hillary i synem Johnem. Związek Burnhamów nie należy do udanych. Został zawarty raczej z konieczności niż z miłości, a teraz pełno w nim nienawiści, brak za to wzajemnego zrozumienia. Hillary czuje się zniewolona. W chwili gorzkiej szczerości, opisując swoje postrzeganie małżeństwa, mówi do Nicka: "To tak, jak gdybyś stawał się czyjąś własnością, czyjąś rzeczą, jakby nikt nie mógł zobaczyć w tobie ciebie samego. (...) »Moja żona«. To brzmi jak moje krzesło, mój stół, mój samochód. Moja żona. I co z tego. Kim przy tobie jestem? Jestem panią Nicholasową Burnham. Rany boskie, nie mam nawet własnego imienia. (...) To jak status czyjegoś psa"[1]. Chcąc podkreślić swoją autonomię, Hillary wikła się w romanse, wywołuje skandale - ale wpędza się tym w poczucie winy. W rezultacie oboje są nieszczęśliwi.

Przebywając na "Normandii", bohaterowie odczuwają "ten rodzaj magii, który ponoć istnieje na statkach, gdzie człowiek czuje się tak, jakby tkwił w odrębnym, samoistnym świecie. Reguły normalnego życia, tak skrzętnie gdzie indziej przestrzegane, tu zdawały się nie obowiązywać"[2]. Burnhamowie zdobywają się na szczerość wobec siebie (co zresztą nie poprawia ich sytuacji). W końcu ścieżki zrozpaczonego Nicka i osamotnionej przez zapracowanego męża Liane krzyżują się. Nawiązuje się między nimi nić sympatii, współczucia i porozumienia. Ta znajomość zrodzona w zamkniętej przestrzeni bajecznego statku dla obojga okazuje się bardzo ważna. A jednak kiedy "Normandie" zawija do portu, czar pryska. De Villiersowie i Burnhamowie wracają do zwyczajnego życia. Sytuacja między Nickiem i Hillary się pogarsza; Armand, poświęcający się zagrożonej ojczyźnie, coraz bardziej oddala się od żony.

Wkrótce wybucha wojna, a w Europie narasta panika. Życie przestaje się toczyć zwykłym trybem, ludzie uciekają, wielu z nich ginie. Machina Wielkiej Historii prze naprzód. To czas trudnych decyzji. Armand wybiera służbę swojemu krajowi i angażuje się w działalność Ruchu Oporu jako podwójny agent. Niebawem w trosce o bezpieczeństwo żony i córek wysyła je z okupowanej Francji do USA. Na uciekającym przed hitlerowskimi U-Bootami frachtowcu Nick i Liane spotykają się ponownie. Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu

"Przeprawy" to niewątpliwie powieść napisana "z pazurem", mogąca porwać czytelnika. Historia miłosna wydaje się tu tylko fabularnym dodatkiem do obrazu świata oszalałego w czasie wojny. Steel świetnie udało się pokazać kontrast czasów tuż przed wrześniem 1939 roku - które bohaterowie, przekonani, że perspektywa konfliktu zbrojnego jest odległa i nierzeczywista, spędzali na wystawnych przyjęciach, w luksusowych apartamentach, bawiąc się, racząc wykwintnym jedzeniem i dobrym alkoholem, prowadząc konwencjonalne rozmowy, i pierwszych lat wojny - z ich grozą, strachem, niepewnością, zmianą warunków życiowych. Amerykańska pisarka przedstawiła to wszystko bardzo sugestywnie - łatwo wczuć się w emocje bohaterów. I choć Steel rzadko udaje się pogłębić psychologiczne portrety wykreowanych postaci, trzeba przyznać, że działania i reakcje Nicka i Liane są dobrze umotywowane i przekonujące. W tej ponad 400-stronicowej powieści większy nacisk położony został na emocje niż na akcję. W krótkim czasie (akcja rozgrywa się w latach 1939-1942) bohaterowie - postawieni w sytuacjach trudnych i niejednoznacznych - przeżywają dramaty, załamują się, ale zawsze podnoszą, gotowi dalej walczyć o godne życie, o realizację własnych celów, o swoje szczęście i o miłość. Są silni, a jak twierdzi Nick, "silnych ludzi nie można pokonać"[4]. Niebezzasadnie te słowa są mottem powieści.

Sama Danielle Steel bardzo ceni "Przeprawy" - jak sama stwierdziła:

"To najmocniejsza książka, jaką napisałam, najmocniejsza siłą charakteru jej bohaterów i bogactwem ich wnętrza. Związki, które ich łączą, cechuje intensywność, lojalność, konieczność poświęceń. Są to związki, z którymi każdy z nas się identyfikuje i dzięki którym bohaterowie książki staną się dla was tak prawdziwi, jak prawdziwi stali się dla mnie"[5].

I tą zachętą autorki zakończę.


---
[1] Danielle Steel, "Przeprawy", przeł. Ewa Penksyk, wyd. Książnica, 1994, s. 68.
[2] Tamże, s. 71.
[3] Tamże, s. 214.
[4] Tamże, s. 413.
[5] Nicole Hoyt, "Danielle Steel. Sława, mit, kobieta", przeł. Elżbieta Hadrysiak, wyd. Galaktyka, 1995, s. 175.