W umierającym świecie, w którym ludzie są odurzeni narkotykami i pogrążeni w elektronicznej błogości, gdzie nie ma sztuki, literatury i nie rodzą się dzieci, gdzie niektórzy wolą dokonać samospalenia niż dalej żyć, Spofforth jest najdoskonalszą maszyną, jaką kiedykolwiek stworzono. Mimo tego ma tylko jedno, niemożliwe do spełnienia pragnienie – chce przestać istnieć. Jednak nawet w tych ponurych i przygnębiających czasach pojawia się iskierka nadziei, którą stanowią namiętność i radość, jakie pewien mężczyzna i pewna kobieta odkrywają w miłości i książkach. To nadzieja na lepszą przyszłość, a może nawet nadzieja dla Spoffortha.


"Wielki niedoceniany mistrz science fiction, którego twórczość stanowi ważny pomost pomiędzy SF a literaturą głównego nurtu".

Al Sarrantonio


"Tevis raz za razem wyrusza w podróż na obcą, niegościnną planetę swojego ja, żeby przywieźć stamtąd dziwaczne skały i porosty, barwy nieznane naszej naturze. Raz za razem chwyta metafory i skręca im kark, zmuszając do wyznania tajemnic, których inni nie potrafili zgłębić... Dzieła Tevisa przetrwają".

James Sallis


"Mistrz manipulacji archetypami, artysta zdolny zanurzyć się w duchu swoich czasów, a jednocześnie wiernie poszukiwać siebie".

Jonathan Lethem

[MAG, 2015]