Wiera Gran, pieśniarka okresu międzywojnia. Żydówka. Po wojnie wyjechała z Polski. Oskarżona przez swych żydowskich współbraci o kolaborację w getcie warszawskim z Niemcami. Uniewinniona przez sądy. Do końca życia prześladowana przez plotkę i pomówienie środowiska Żydów polskich nawet w dalekiej Wenezueli. Desperacko próbowała dowieść swej niewinności. Nie udało się. Popadła w manię prześladowczą. Umarła w poczuciu klęski i krzywdy. Tak w bardzo dużym skrócie wygląda historia oskarżonej Wiery Gran. Historia tym dramatyczniejsza, że oskarżającym był m.in. Władysław Szpilman, słynny pianista, którego historię rozsławił film Romana Polańskiego.

Agata Tuszyńska, nie przesądzając o niczyjej winie, opowiada o kobiecie uwikłanej we własny los. Autorka stara się obiektywnie przedstawić dostępne fakty, dokumenty i argumenty. Z tekstu przebija sympatia do bohaterki, co nie powinno dziwić, gdyż spędziła z Wierą Gran wiele długich godzin w czasie ostatnich lat jej życia.
Najważniejszym, moim zdaniem, przesłaniem książki jest pokazanie na przykładzie dramatycznych losów bohaterki, jak infamia, ostracyzm, plotka może zniszczyć człowieka.

Świetnie literacko napisana książka, nie nuży, nie irytuje, czyta się jak najlepszy kryminał.



Oskarżona: Wiera Gran (Tuszyńska Agata)