"»Dwie kobiety – jedna nadzieja« to autentyczna historia. Główną postacią jest tu Prudencja, moja polska przyjaciółka. Opowieść traktuje o naznaczonych chorobą ostatnich trzech latach jej życia: 2002-2004.

Prudencja dzieli się swoim człowieczeństwem w niepowtarzalny sposób. A w szczególności swą wewnętrzną postawą, która pozwala jej żyć i umierać w nadziei, MIMO IŻ NIC nie dzieje się tak, jak Prudencja tego oczekuje (jakże często tracimy grunt pod nogami, gdy nasze plany zawodzą…).

Dlatego dla nas wszystkich, szukających podobnej siły i nadziei we własnym życiu – zetknięcie się z jej osobą i podejściem do rzeczywistości jest bezcenne. Dopuszczając do świata swej choroby i cierpienia – Prudencja dzieli się oświadczeniem, które może być pomocne nie tylko ludziom chorym i tym, którzy są ich blisko, ale nam wszystkim".

Ze słowa wstępnego Autorki


"Zapiski Maliny Stahre-Godyckiej wciągają i przykuwają uwagę, są bowiem po prostu rzetelne i prawdziwe: przeplatają najprostsze tematy codziennego życia z eschatologią, zwyczajność z patosem, czułość z napastliwością i zniechęceniem. Nabieramy, czytając, przekonania, że tak właśnie »dzieje się« odchodzenie z życia, a książka ukazuje z prostotą kolejne kroki, które umierająca stawia na krętej, naznaczonej cierpieniem ścieżce prowadzącej przez doświadczenie rozstawania się ze światem, a jednocześnie wysiłki partnerki rozmów, aby jej w tym doświadczeniu jakoś skutecznie pomóc. Jako opis tego procesu, a zarazem pomoc w nauce umierania – i towarzyszenia śmierci – ta książka jest z pewnością nieoceniona".

Z recenzji prof. Jerzego Jarzębskiego

[Flos Carmeli, 2013]