„MUSZĘ PRZYZNAĆ, ŻE TO DOSKONAŁE CIASTECZKA. JAK WSADZAJĄ DO ŚRODKA TE KAWAŁKI CZEKOLADY?”

*
„– Myślałem, że one wymarły.
NIE. TYLKO ODESZŁY.
– A dokąd?
Śmierć wyciągnął kościsty palec.
O TAM.”

*

„– Kwestorze...
– Słucham nadrektorze.
– Jest pan członkiem jakiegoś tajnego stowarzyszenia albo czegoś w tym rodzaju?
– Ja? Ależ skąd nadrektorze.
– W takim razie postąpiłby pan wściekle rozsądnie, zdejmując z głowy kalesony.”

*

„Nie podoba mi się to majstrowanie przy okultyzmie. Jak już człowiek wlezie w ten okultyzm, to zaraz zacznie wierzyć w duchy. A jak zacznie wierzyć w duchy, zacznie wierzyć w demony i ani się obejrzy, a będzie już wierzył w bogów. Wtedy ma prawdziwe kłopoty.”

*

„Słyszę wyraźnie, jak w ogóle nic nie mówisz. Jeszcze nigdy nie słyszałam, żeby ktoś tak milczał tak głośno jak ty, a nie był martwy.”

*

„– Praca pszczelarza musi być bardzo ciekawa.
– Tak. Jest ciekawa.
– Często się zastanawialiśmy...
– Nad czym?
– Jak właściwie pan je doi?”

*

„Mówiłam ci przecież, że wcale nie jestem zgubiona. Jestem tylko... kierunkowo upośledzona.”

*

„Najkrótszą jednostką czasu w multiwersum jest nowojorska sekunda, definiowana jako okres pomiędzy zmianą świateł na zielone i uruchomieniem klaksonu przez taksówkę z tyłu.”

*

„Prędzej czy później cmentarze są pełne wszystkich.”

*

„Śmierć i tak jest pewna. To właśnie podstawowa cecha śmierci: pewność.”

*

„Co nie umiera, nie żyje. Co nie żyje, to się nie zmienia. Co się nie zmienia, to się nie uczy.”

*

„W końcu liście nie rosną na drzewach.”

Panowie i damy (Pratchett Terry)